Het geuzenboek - Louis Paul Boon - ebook

* `Wat regent het, o wat regent het! zou men als motto boven dit gewrocht kunnen schrijven. [...] Dergelijke romans doen mij snakken naar het oogenblik waarop men ook bij ons een grooten brandstapel zal aanleggen. - Jeanne de Bruyn in Volk en Staat van 2/3 juli 1944 Eind mei 1944, toen de nederlaag van nazi-Duitsland al in de lucht hing, verscheen in Brussel de roman Abel Gholaerts. De door de bezetter gecontroleerde pers in Vlaanderen reageerde ontzet. Veel te zwart, volstrekt uitzichtloos en ronduit decadent, zo werd eensgezind geoordeeld. `Een schimmelplant! De ene criticus wenste de hoofdpersoon van het werk `een snelle dood door zelfmoord toe, een andere meende dat het `schrijversras waartoe Boon behoort, moet uitgeroeid worden als het voor gezondmaking onvatbaar is . `Abel Gholaerts stinkt naar den beerput , aldus een derde. `Wij hopen dat het de laatste keer is, dat dergelijke neurasthenieke literatuur het licht zal zien. Ook ná de bevrijding nog ervoer menigeen het boek als a s…

Het Verzameld werk van Louis Paul Boon is geen poging om de door en door ironische volksschrijver bij te zetten in het Pantheon der Groten, waar iemands nagedachtenis niet verder reikt dan zijn legende. Het is integendeel gemodelleerd naar de heerlijk prikkelende en kronkelige geest van Boontje. In dit deel van het Verzameld werk is minder bekend humoristisch proza uit de onmiddellijk naoorlogse periode samengebracht met de volgens sommigen volstrekt zwartgallige novelle Menuet (1955), een klinkende titel in Boons oeuvre. In Maagpijn, Uitleen-bibliotheek en Te oud voor kamperen? bestrijdt Boontje een hele reeks alledaagse ongemakken met behulp van een flinke dosis bittere humor. De drie autobiografische verhalen worden gepresenteerd zoals ze destijds in de tijdschriften verschenen (met de oorspronkelijke tekeningen), wat hun levendigheid nog vergroot. In het meer symbolische Menuet heeft de schrijver autobiografische feiten en fictie met elkaar vermengd. Zo probeert hij de lezer ervan …

Menuet Een gehuwde man vat liefde op voor een jong meisje dat bij hem en zijn vrouw het huishouden doet. De vrouw krijgt een kind van haar zwager, met wie ze slechts één enkele kortstondige ontmoeting had. De driehoeksverhouding tussen de arbeider, zijn vrouw en het meisje grijpt de lezer naar de keel. Niet alleen door de grauwheid van hun bestaan en door hun onderlinge vervreemding, maar\took door de authentieke krantenberichten (verhalen over moord, verkrachting en andere ellende) aan de kop van de bladzijde die het verhaal als een verontrustende modderstroom begeleiden en die zich met de ondertoon van deze korte roman vermengen. Een aangrijpende roman over de eenzaamheid en onmacht van de mens in een vijandige wereld. Louis Paul Boon beschouwde Menuet als een van de beste boeken die hij heeft geschreven. Het is inmiddels in acht talen vertaald. Menuet is geen lijvig boek, maar wat de auteur beoogde heeft hij in een honderdtal bladzijden zo aangrijpend gebundeld, dat we het toch

Een gehuwde man vat liefde op voor een jong meisje dat bij hem en zijn vrouw het huishouden doet. De vrouw krijgt een kind van haar zwager, met wie ze slechts één enkele kortstondige ontmoeting had. De driehoeksverhouding tussen de arbeider, zijn vrouw en het meisje grijpt de lezer naar de keel. Niet alleen door de grauwheid van hun bestaan en door hun onderlinge vervreemding, maar ook door de authentieke krantenberichten (verhalen over moord, verkrachting en andere ellende) aan de kop van de bladzijde die het verhaal als een verontrustende modderstroom begeleiden en die zich met de ondertoon van deze korte roman vermengen. Een aangrijpende roman over de eenzaamheid en onmacht van de mens in een vijandige wereld. Louis Paul Boon beschouwde Menuet als een van de beste boeken die hij heeft geschreven. Het is inmiddels in acht talen vertaald. Menuet is geen lijvig boek, maar wat de auteur beoogde heeft hij in een honderdtal bladzijden zo aangrijpend gebundeld, dat we het toch tot een der …

Wapenbroeders Wapenbroeders is Louis Paul Boons hoogst eigenzinnige romanbewerking van de middeleeuwse verhalen over de vos Reinaert en de wolf Isengrimus. Boon begon eraan in de zomer van 1946. België was toen al bijna twee jaar bevrijd, maar van echte vrijheid en democratische vernieuwing kon men volgens de schrijver niet spreken. De maatschappij leek veeleer terug te keren naar de duistere tijd van voor de Tweede Wereldoorlog. Net als zijn middeleeuwse voorbeelden dat hadden gedaan, haalde Boon daarom de corrupte machthebbers van het toenmalige België genadeloos over de hekel. De daaropvolgende jaren breidde Boon zijn satirische verhaal verder uit, waarbij behalve koning Leopold III en de Christelijke Volkspartij ook de Kommunistische Partij flink op de hak werd genomen. Het dierenverhaal kreeg zo een vlijmscherp, persoonlijk randje. Vervolgens gaf de ex-communistische schrijver zijn roman een existentiële twist. Want welke rol was er voor een mens zoals hij eigenlijk weggelegd in

[Boon Flaptekst 3 mensen tussen muren / De voorstad groeit] De voorstad is de plaats waar geschiedenis wordt gemaakt, een kerkhof vol illusies. Neem nu Mark. In plaats van zich tevreden te stellen in dit leven met de oprechte liefde van een volksmeisje, verkoopt hij zijn ziel aan de moderne idee van vooruitgang. Zich ontpoppend als een door productiviteit en meerwaarde geobsedeerde grootindustrieel herschept hij de oude voorstad in achtereenvolgens een bouwput en een efficiënt georganiseerde woon-en-werkmachine. Terwijl Mark over zijn imperium heerst als een god, trachten ook zijn minder gefortuneerde generatiegenoten zich een weg te banen naar het geluk. Sander, Marian, Jean, Elie, Morris: zij lijden elk op hun manier aan de voorstad, of gaan er het gevecht mee aan, terwijl de oorlogen elkaar opvolgen. De manke kunstenaar Bernard probeert die wrede werkelijkheid te ontvluchten in de kunst. En de ene zegt dit en de andere dat. En... ach. Enzoovoort, enzoovoort. In het najaar van 1942 k…