Zo gezegd... - L. de Wit, Martine Pieters- de Wit - ebook

Binnen de kerkelijke gemeente wordt veel gecommuniceerd. Gemeenteleden, ambtsdragers, jongeren én ouderen zoeken contact en verbinding door gesproken en niet-uitgesproken woorden. Veel belangrijker in de gemeente is de prediking van Gods Woord. Op die manier wil God Zelf verbinding maken met behulp van woorden. In dit boek wordt theoretisch én praktisch nagedacht over de basis onder alle communicatie en over manieren om tot goede communicatie te komen. Daarbij maken de auteurs gebruik van bestaande communicatiemodellen, maar brengen ze ook nieuwe ideeën in. De concrete uitwerking van diverse werkvormen en zaalopstellingen zal bijdragen aan een prettige en constructieve omgang met jongeren en ouderen in de gemeente.

‘Zo, wat krijgen jullie veel kaarten! Hebben jullie iets te vieren?’ De postbode geeft breed lachend de stapel post aan mijn moeder. Mama kijkt verdrietig en zegt: ‘Nee, mijn dochter van 13 heeft gehoord dat ze kanker heeft.’ ‘Ik was een gewone blonde puber van dertien jaar, die het wel leuk vond om een beetje baldadig te zijn op school. Ik was ‘gewoon’. Was. Tot 24 september 2007. Het begon allemaal veel eerder, toen ik niet eens op de gedachte kwam dat ik ooit kanker zou kunnen krijgen. Toen ik nog niet vermoedde dat ik kale kinderen met een slangetje in hun neus zou gaan leren kennen. Dat ik zelf zo’n kind zou worden …’ Openhartig vertelt Martine over haar ziekte; hoe het begon, het verloop van het ziekteproces, hoe er steeds nieuwe dingen op haar afkomen. Met schrijnende eerlijkheid beschrijft ze wat dit alles voor haar en haar familie betekent. En als de deuren van het ziekenhuis na de laatste chemokuur achter haar sluiten, blijkt dat het einde niet te zijn...

Johanna leidt een veilig, teruggetrokken bestaan op het uitgestrekte Groninger platteland. Haar dochters zijn verhuisd naar Amsterdam, haar echtgenoot is al twintig jaar dood. Op een maartse winterdag staat er een jonge man voor haar deur, als een verdwaalde hond. Johanna laat hem binnen – niet alleen in huis, maar ook in haar leven. Dat de komst van Kasper niet alleen haar eigen bestaan opschudt, maar onderdeel is van iets groters, realiseert ze zich pas veel later. De aanloopman is een tragikomische roman over afzondering en familieperikelen, tegen het decor van de Groninger gasbel.

9 november 1938. Woedend en radeloos staat Jacob tussen de scherven van hun mooie winkel, en als hij naar buiten loopt, ziet hij dat de hele straat bezaaid is met glas... In deze nacht, die later de Kristallnacht zal worden genoemd, zijn in heel Duitsland duizenden ruiten ingegooid van joodse winkeliers. Alleen maar omdat ze joods zijn. Jacob en zijn familie proberen het vreselijke regime in Duitsland te ontvluchten, maar het lukt alleen Jacob om de Nederlandse grens over te steken. Hij komt terecht in Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork. Jacob vraagt zich af of hij zijn ouders en zijn zusje ooit nog terug zal zien... Ook Mieke is net aangekomen in Westerbork. Niet in het kamp: haar vader heeft er een baan gekregen. Mieke verheugt zich op haar nieuwe bestaan, maar als ze Jacob ontmoet en begrijpt wat er werkelijk aan de hand is in het vluchtelingenkamp, slaat haar vreugde om in verbijstering. En dat was nog voordat de Tweede Wereldoorlog in Nederland was begonnen...