Wat is precies de bedoeling? - Thomas Verbogt - ebook

Zonder vorm geen inhoud. En zonder stijl geen verhaal. Om een tekst een gebeurtenis te talen worden is dynamiek nodig, en die is alleen voelbaar door een strak gedoseerd ritme. Schrijven is, los van het verhaal, vooral ritme: het ritme van zinnen, passages en personages - de afwisseling van rust en handeling, van snelheid en traagheid. In dit boek schetst Verbogt hoe ritme afhankelijk is van het doel van passages, van sfeer, stemming, motieven en plaats van handeling. 'Alles heeft een ritme.

Alles begon pas toen Sander bij ons kwam wonen, ook het begin van een nieuw leven. Ik was trots op zijn aanwezigheid. Op school zei ik dat hij mijn pleegbroer was. Dat woord kwam van mijn moeder, ik kende het niet, ik kende ook niemand met een pleegbroer of -zus. Af en toe zei ik Pleeg tegen Sander, wat hij leuk vond, Marleen belachelijk. Hij schreef het zelfs een keer onder een briefje dat hij voor me had klaargelegd: 'Ik doe de boodschappen wel! Pleeg.' De hoofdpersoon in de nieuwe roman van Thomas Verbogt wil graag een verbond vormen met Sander, zijn pleegbroer, maar dat lukt niet. Er staat iets in de weg - iets wat hij niet kan duiden, maar wat hem een leven lang achtervolgt. Wanneer hij afscheid neemt van zijn ouderlijk huis en daarmee ongewild ook zijn grote liefde uit het oog verliest, begint hij aan de zoektocht naar zijn eigen leven. Die zoektocht is onlosmakelijk verbonden met het geheim dat tussen Sander en hem in stond. Als je de stilte ziet is een diep ontroerende roman o…

Het avontuur van het alledaagse kan veel teweegbrengen. Altijd zijn er grote en kleine verhalen die om onthulling popelen. Ze zeggen veel over ons, over onze vaak stamelende en licht ontregelende omgangsvormen. Schijnbaar onbeduidende momenten kunnen voor hilariteit zorgen. Soms begint het met een simpele vraag: 'Heeft u nog leuke dingen gedaan deze zomer?' Op de lichte toon die we van hem kennen, met een zachte glans van melancholie, belicht Thomas Verbogt het dagelijks leven, dat nooit gewoon is.

Het kunnen maar een paar seconden zijn die je leven uiteindelijk bepalen. Iemand aankijken of juist niet. Ineens gekust worden op een zomerse dag. Meer hoeft het niet te zijn. Zo vergaat het de hoofdpersoon van deze roman, die jaren leeft met de herinnering aan zo'n moment. Maar de herinnering alleen is niet genoeg. Als de winter voorbij is is een verhaal over schuld en schaamte, en het besef dat we allemaal voorbijgangers zijn die elkaar even aankijken of aanraken. Een verhaal over de vraag waar het nu uiteindelijk om gaat: om de waarheid of de werkelijkheid. Als de winter voorbij is - het is een belofte, het is de hoop op iets nieuws. 'Lees dit boek, het is van een ontroerende pracht.' Theo Hakkert 'Dit is met stip het mooiste boek van Verbogt wat ik las, puur feest het te lezen en het straks te kunnen verkopen.' Hein van Kemenade, Boekhandel Van Kemenade en Hollaers 'Indrukwekkende roman.' Arno Koek, Boekhandel Blokker 'De ingrediënten van Verbogts boeken zijn altijd …

Kleur van geluk In het park herkent Daniël Timmer een oude dame die in een rolstoel wordt voortgeduwd. Toen hij zeventien was had hij een geheime verhouding met haar; zij was getrouwd en vijfentwintig jaar ouder. Zij herkent hem niet, ze is haar leven vergeten. Deze confrontatie veroorzaakt bij hem de vraag wat zijn eigen leven betekend heeft, waarom hij zich nooit heeft kunnen overgeven aan geluk, terwijl het geluk hem wel een paar keer omhelsde. Hij moet onderhand ergens thuiskomen en daar blijven. 'Met iedere roman haalt Verbogt je dichter naar zich toe. Zijn glanzende herinneringen zijn bepaald aanstekelijk.' de Volkskrant 'Kleur van geluk is een prachtig dwalen door aanvankelijk niet direct met elkaar in verband te brengen zaken. [...] Verbogt laat in deze roman heel goed zien wat echt is. Wat verzonnen is, kan heel goed echt zijn.****' Het Parool 'Wat schrijft Verbogt toch prachtig en lichtvoetig over zware thema's als afscheid nemen en geluk

Alles begon pas toen Sander bij ons kwam wonen, ook het begin van een nieuw leven. Ik was trots op zijn aanwezigheid. Op school zei ik dat hij mijn pleegbroer was. Dat woord kwam van mijn moeder, ik kende het niet, ik kende ook niemand met een pleegbroer of -zus. Af en toe zei ik Pleeg tegen Sander, wat hij leuk vond, Marleen belachelijk. Hij schreef het zelfs een keer onder een briefje dat hij voor me had klaargelegd: 'Ik doe de boodschappen wel! Pleeg.' De hoofdpersoon in de nieuwe roman van Thomas Verbogt wil graag een verbond vormen met Sander, zijn pleegbroer, maar dat lukt niet. Er staat iets in de weg - iets wat hij niet kan duiden, maar wat hem een leven lang achtervolgt. Wanneer hij afscheid neemt van zijn ouderlijk huis en daarmee ongewild ook zijn grote liefde uit het oog verliest, begint hij aan de zoektocht naar zijn eigen leven. Die zoektocht is onlosmakelijk verbonden met het geheim dat tussen Sander en hem in stond. Als je de stilte ziet is een diep ontroerende ro…

De Amerikaanse actrice en toneelschrijfster Mae West zei: 'Je leeft maar één keer, maar als je het goed doet, is één keer genoeg.' Thomas Verbogt, de hoofdpersoon in Maak het mooi, wil precies dat: zijn leven goed doen. Daarom begint hij er telkens opnieuw aan. Hij kan niet anders, met nieuwe inzichten en minder illusies, maar met steeds meer herinneringen. Met sommige ervan weet hij zich geen raad, zoals die aan de geliefde, voor wie hij zich zo verantwoordelijk voelde, maar die hij niet kon beschermen. Maak het mooi is een roman over het verlangen naar verbinding en over van betekenis zijn, maar natuurlijk vooral over hoe te leven, hoe dat goed te doen, hoe jezelf te begrijpen. De pers over het werk van Thomas Verbogt: 'Een overtuigend, schitterend bewijs dat alles, alles ertoe doet.' Het Parool 'Thomas Verbogt wordt alleen maar beter. En hij wás al zo goed.' ***** de Volkskrant 'Verbogt excelleert in evenwicht en subtiliteit.' Knack 'Hij ontroert diep.' Nouveau