Vergeten door het vaderland - Wilma van der Maten, Wieteke van Dort - ebook

Ik ben een kind van twee culturen Kind van de zon, kind van de kou Terwijl ik veel van beide hou Sta ik soms tussen twee vuren Dat zal mijn leven lang wel duren Wieteke van Dort is beeldend kunstenares, schrijfster, actrice en cabaretière, maar vooral 'een kind van twee culturen'. Dankzij haar creatie van de Indische Tante Lien ziet menigeen in haar een ambassadrice van Indisch Nederland. Ze komt voor uit twee families die het negentiende-eeuwse Holland verlieten, hopend op een betere toekomst op Java. Dit boek schetst hun levens en die van de daarop volgende generaties. Ze zien het oude Indië meer Europees worden, ervaren de Japanse bezetting, ondergaan de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd, doen gedwongen afstand van hun geboortegrond en bouwen daarmee een nieuw Nederlands leven op. Dat alles bepaalt leven en werk van Wieteke van Dort. Dat verhaal wordt verteld in relatie tot de geschiedenis van de ontwikkelingen in het theater en op televisie. Auteur van het boek Hans Visser was …

In ‘Altijd iets te vinden’ verkent Wieteke van Zeil de kunst van het vormen van een oordeel op haar kenmerkende manier: detail voor detail. Wie naar kunst kijkt, voelt zich misschien geneigd er meteen iets van te moeten vinden. Maar om iets echt op waarde te schatten, kan het juist helpen je mening even voor je uit te schuiven. Ze geeft tips om tot nieuwe inzichten te komen, waardoor je een gewogen oordeel kunt vormen. Het boek bevat daarnaast zestig associatieve beschouwingen over kunstdetails, die de lezer aanmoedigen zelf onderzoekend te observeren. Want oordeel vormen is een kunst, en kunst kan ons helpen beter te oordelen.

Het hedendaagse Nederland is de uitkomst van vele negentiende-eeuwse burenruzies over de politieke en culturele grenzen van het land. In het verhitte afbakeningsproces ten opzichte van Vlaanderen, Duitsland en Frankrijk speelden niet alleen politici, maar ook boekenwurmen en kamergeleerden een belangrijke rol. Op zoek naar bronnen die de nationale identiteit konden versterken, brachten letterkundigen van divers pluimage in de negentiende eeuw de oudste kroonjuwelen van de literatuur opnieuw in beeld. Een ongemeen felle concurrentiestrijd volgde: was Reinaert nu Frans, Vlaams, Nederlands of Germaans? Joep Leerssen laat in een even secuur als geanimeerd betoog zien dat die letterkundige zaken allesbehalve antiquarisch waren. Ze vormden de culturele component van gespannen geopolitiekeverhoudingen en waren onderdeel van turbulente natie- en staatsvorming. De bronnen van het vaderland vertelt op originele wijze de ontstaansgeschiedenis van de Nederlandse cultuur.