Van zuil naar zout - Kees Boele - ebook

In zijn prikkelende boek ’Van zuil naar zout’ gaat Kees Boele na hoe je christelijk onderwijs organiseert in een seculier klimaat. Focus niet op christelijke scholen, maar steek in op christelijk onderwijs, aldus Kees Boele. De auteur trekt verrassende lijnen tussen de huidige tijdgeest en de periode voor keizer Constantijn (280-337 na Chr.). Toen waren christenen eveneens een minderheid en was er ook sprake van multireligiositeit. Tegenwoordig zijn het stoïcisme, epicurisme, scepticisme en neoplatonisme springlevend. Boele zet Erasmus als blauwdruk neer om het christelijk onderwijs vorm te geven. Concreet betekent dit gerichtheid op onderwijs door ouders, catechese in de kerk en christen-docenten op openbare scholen.

Jong en oud worden overstelpt met informatie. Menigeen lijdt aan 'infobesitas'. We proberen het met informatietechnologie te lijf te gaan, maar dat helpt niet echt. Waar het namelijk op aan komt, is dat je kunt selecteren welke informatie echt belangrijk is. Daarvoor heb je wijsheid nodig. Onderwijsmensen, meent Kees Boele, moeten daarom weer gaan doen waar het ten principale in het onderwijs om gaat: onder-wijzen, zodat jongeren wijzer worden. Dat kan volgens hem echter alleen als leidinggevenden hun school echt school laten zijn in plaats van een bedrijf. Niet de managementinformatie moet leidend zijn, maar de inhoud van het onderwijs, de passie van docenten en de atmosfeer. Dr. C.P. (Kees) Boele (Alblasserdam, 1961) studeerde economie in Rotterdam (Erasmus Universiteit), waar hij in 1995 promoveerde. Ook studeerde hij filosofie in Amsterdam (Vrije Universiteit). Begin 2013 promoveerde hij op deze studie aan de Vrije Universiteit in de theologie. Sinds 1988 is hij bijna onafgebroken …

Moet je bang zijn voor geloofstwijfel en moet je de twijfelaar mijden? Boele P. Ytsma weet uit ervaring hoe beangstigend de twijfel kan zijn. Ooit was hij een 'bijbelgetrouw evangelisch christen', maar hij verloor zijn zekerheden en belandde in een diepe geloofscrisis. Wat hij terugvond, bleek van grote waarde. In een bewogen en zeer persoonlijk verhaal vertelt Ytsma van zijn eenzame worsteling als twijfelaar. Tegelijk laat hij ons kennismaken met de gepassioneerde mens achter de twijfelaar. Niks onverschilligheid, slechts gedrevenheid. Een bemoedigend boek voor mensen die het allemaal niet meer zo zeker weten.

Universiteiten zijn niet meer de enige instellingen in het hoger onderwijs die onderzoek doen. Dat ook hogescholen onderzoek doen, is van recente datum. Lang bestond het hoger beroepsonderwijs uit instellingen die uitsluitend onderwijs verzorgden, maar in 1985 kregen hogescholen de wettelijke taak om onderzoek te doen. Over de vraag welk onderzoek hogescholen zouden moeten doen en hoe dat onderzoek zich moest verhouden tot het universitair onderzoek, is een debat gevoerd. Dat is het onderwerp van dit boek. Verschillende instanties (actoren) waren actief in het debat. Dat waren onder andere de Vereniging Hogescholen, het Lectorenplatform, universiteiten en hun Vereniging van Samenwerkende Nederlandse Universiteiten, het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en het Parlement. Ook werkgeversorganisaties, adviesorganen en buitenlandse instanties als de OECD namen er aan deel. In 1985 kreeg het onderzoek aan hogescholen weliswaar een wettelijke basis, maar geen bekostiging. Onderz…