Productomschrijving
In deze uitgave staat het aangifteproces centraal en de wijze waarop dat door en binnen de korpsen kan worden vormgegeven op een wijze die optimaal tegemoet komt aan de wensen en belangen van zowel aangevers (burgers) als de politie zelf. Het doen van aangifte vormt een van de belangrijkste contactmomenten van burgers met de politie en ervaringen ermee zijn sterk bepalend voor de tevredenheid van burgers over het optreden van de politie. De organisatie van de aangifteafhandeling - al dan niet als onderdeel van een breder proces van service en dienstverlening - heeft dan ook niet voor niets hoge prioriteit bij de politie.
Het blijkt echter verre van eenvoudig om de wensen van burgers systematisch te vertalen naar een goede aangifteafhandeling. Bovendien is het bieden van optimale service op zichzelf niet voldoende. Het opnemen van aangiften vormt namelijk ook het startpunt voor een groot aantal bedrijfsvoerings- en operationele processen in korpsen, zoals incident- en daderregistratie en ook opsporing. Het streven naar een toepassingspraktijk waarin beide invalshoeken op efficiënte en effectieve wijze worden gecombineerd staat nog in de kinderschoenen.
De studie reikt een normatief kader aan voor de organisatie van de aangifteafhandeling en de basiseisen waaraan die moet voldoen. Die eisen zijn mede gebaseerd op de uitkomsten van de vele onderzoeken die de afgelopen jaren zijn verricht naar de ervaringen en tevredenheid van burgers met het doen van aangifte en de wijze waarop dat proces is georganiseerd en verloopt binnen korpsen. Het rapport biedt daarmee korpsen een zeer nuttig en compleet referentiekader voor de beoordeling en-toekomstige-vormgeving van het aangifteproces.
De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie& Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van het Kennisnetwerk van de Politieacademie. Politie en Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepast wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid, de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting van onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding. Publicaties in de reeks politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen, modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van Politie en Wetenschap.
