Reisverhaal De golf | Lieve Joris

"Na drieënhalf uur lopen zagen we Mikalati liggen. Op de heuvelflank stonden honderden koeien met gewelfde hoorns; daartussen liepen mannen met hoeden en stokken heen en weer, keurend, prijzend. Uit het dal steeg een zacht gegons op, dat sterker werd naarmate we, laverend tussen de koeien, dichterbij kwamen. In de gekleurde vlek in de diepte tekenden zich strooien afdaken af. Daartussen krioelde het van pratende, lachende, gebarende marktgangers. Zodra ze ons in de gaten kregen, stootten ze elkaar aan en algauw draaide de menigte zich als één man onze kant op." Bij Uvira, een provinciestadje in Oost-Congo, rijst een bergwand op waarachter de hoogvlaktes liggen, een onherbergzame streek zonder wegen of elektriciteit die door de Belgen nauwelijks gekoloniseerd werd. Het is een gebied zoals er in Afrika zovele zijn: een mengeling van militarisme, bijgeloof en profetieën regeert het dagelijks leven. De kolonel die er de scepter zwaait, wijst Lieve Joris een gids toe. Ze trekken van markt n…

"Na drieënhalf uur lopen zagen we Mikalati liggen. Op de heuvelflank stonden honderden koeien met gewelfde hoorns; daartussen liepen mannen met hoeden en stokken heen en weer, keurend, prijzend. Uit het dal steeg een zacht gegons op, dat sterker werd naarmate we, laverend tussen de koeien, dichterbij kwamen. In de gekleurde vlek in de diepte tekenden zich strooien afdaken af. Daartussen krioelde het van pratende, lachende, gebarende marktgangers. Zodra ze ons in de gaten kregen, stootten ze elkaar aan en algauw draaide de menigte zich als één man onze kant op." Bij Uvira, een provinciestadje in Oost-Congo, rijst een bergwand op waarachter de hoogvlaktes liggen, een onherbergzame streek zonder wegen of elektriciteit die door de Belgen nauwelijks gekoloniseerd werd. Het is een gebied zoals er in Afrika zovele zijn: een mengeling van militarisme, bijgeloof en profetieën regeert het dagelijks leven. De kolonel die er de scepter zwaait, wijst Lieve Joris een gids toe. Ze trekken van markt n…

In 1991, kort na de eerste Golfoorlog, reist Lieve Joris naar haar vriendin Hala in Syrië. Twaalf jaar eerder hebben ze elkaar ontmoet in Irak. Ze hadden dezelfde dromen, maar algauw raakte Hala verstrikt in een web van politieke problemen. Een half jaar lang deelt Lieve Joris Hala’s leven in een Damasceense volkswijk. Via haar en haar vrienden schetst zij de dilemma’s van moderne Arabische intellectuelen die balanceren tussen hun bitterheid tegenover het Westen en het failliet van hun eigen dromen ‘Aanvankelijk zat Ahmed in een gevangenistoren in het centrum van Damascus. Daar werd op een dag een man geslagen, zo hard dat hij schreeuwde of hij levend gevild werd. Asma was net drie geworden, ze stapte met haar kleine beentjes voor Hala uit, keek over de reling naar beneden maar zei niets.’ Een halfjaar woont Lieve Joris in een volkswijk in Damascus en deelt er het leven van haar vriendin Hala. Nadat haar man Ahmed om politieke redenen in de gevangenis belandt, maakt Hala kennis met de …

'Jij hebt misschien veel in Afrika gereisd, maar wat ik je zal vertellen, dat heb je nog nooit gehoord. Geen man kan zoveel verdriet verdragen. Jij zal huilen, en je zal iedereen aan wie je het vertelt, aan het huilen brengen.'  In Mali blues reist Lieve Joris van Senegal via Mauretanië naar Mali. De Afrikanen die ze onderweg ontmoet zijn overlevers, die beseffen dat ze niet langer op hun machthebbers hoeven te rekenen. Hoogtepunt in deze bundel - die bekroond werd met de driejaarlijkse Cultuurprijs van de Vlaamse gemeenschap en de Franse Prix de l'Astrolabe - is het levensverhaal van de Malinese zanger Boubacar Traoré (Kar Kar), die sindsdien internationaal furore maakte en uitgroeide tot het boegbeeld van de Afrikaanse blues.

Tien jaar na haar veelgeprezen Terug naar Congo arriveert Lieve Joris opnieuw in Congo. Mobutu is net gevlucht, de kindsoldaten van Kabila zijn in de hoofdstad, de verwachtingen zijn hooggespannen. Maar het land dat zij binnenreist is leeggeroofd, de mensen voelen zich aan zichzelf overgeleverd, tribalisme en verdeeldheid tieren welig. Een eeuw na Joseph Conrads Hart der duisternis is Congo nog steeds een moeilijk doordringbaar land. Lieve Joris heeft het aangedurfd dit gebied te bereizen op een hachelijk moment in zijn geschiedenis. Dans van de luipaard is een schrijnend portret van een uiteenvallende natie, maar tevens een hommage aan een volk dat de kunst van het overleven als geen ander volk in Afrika verstaat.

In 1991, kort na de eerste Golfoorlog, reist Lieve Joris naar haar vriendin Hala in Syrië. Twaalf jaar eerder hebben ze elkaar ontmoet in Irak. Ze hadden dezelfde dromen, maar algauw raakte Hala verstrikt in een web van politieke problemen. Een half jaar lang deelt Lieve Joris Hala’s leven in een Damasceense volkswijk. Via haar en haar vrienden schetst zij de dilemma’s van moderne Arabische intellectuelen die balanceren tussen hun bitterheid tegenover het Westen en het failliet van hun eigen dromen ‘Aanvankelijk zat Ahmed in een gevangenistoren in het centrum van Damascus. Daar werd op een dag een man geslagen, zo hard dat hij schreeuwde of hij levend gevild werd. Asma was net drie geworden, ze stapte met haar kleine beentjes voor Hala uit, keek over de reling naar beneden maar zei niets.’ Een halfjaar woont Lieve Joris in een volkswijk in Damascus en deelt er het leven van haar vriendin Hala. Nadat haar man Ahmed om politieke redenen in de gevangenis belandt, maakt Hala kennis met de …

Tien jaar na haar veelgeprezen Terug naar Congo arriveert Lieve Joris opnieuw in Congo. Mobutu is net gevlucht, de kindsoldaten van Kabila zijn in de hoofdstad, de verwachtingen zijn hooggespannen. Maar het land dat zij binnenreist is leeggeroofd, de mensen voelen zich aan zichzelf overgeleverd, tribalisme en verdeeldheid tieren welig. Een eeuw na Joseph Conrads Hart der duisternis is Congo nog steeds een moeilijk doordringbaar land. Lieve Joris heeft het aangedurfd dit gebied te bereizen op een hachelijk moment in zijn geschiedenis. Dans van de luipaard is een schrijnend portret van een uiteenvallende natie, maar tevens een hommage aan een volk dat de kunst van het overleven als geen ander volk in Afrika verstaat.