Red de democratie! - Manu Claeys - ebook

In ‘De democratie crasht’ waarschuwt oud-kamerlid Kees Verhoeven ons voor de sluipmoordenaar van onze rechtsstaat: digitalisering. De overheid krijgt maar geen grip op digitale technologie – met big tech-monopolies, datalekken en privacyschandalen tot gevolg. Intussen versterken sociale media de polarisatie en het hokjesdenken, zowel in de samenleving als in de Tweede Kamer. De politiek raakt oververhit en is steeds minder in staat om maatschappelijke uitdagingen en grote crises het hoofd te bieden. Aan de hand van zijn ervaringen in de Tweede Kamer laat Verhoeven zien hoe digitalisering de democratie veranderde; op de een of andere manier gaan de twee niet goed samen. Verhoeven maakt duidelijk hoe digitale technologie ons in haar greep heeft en ons denken en doen beïnvloedt. Hij geeft antwoord op de vragen: Wat kunnen we doen om digitalisering in goede banen te leiden? Hoe kunnen we onze democratie redden?

Het karakter van de politiek in Nederland is sterk veranderd. De discussie over terrorisme, islam, ongelijkheid en bonussen is sterk verhevigd en steeds meer Nederlanders hebben het gevoel dat globalisering en europeanisering slecht zijn voor de Nederlandse gemeenschap. Terwijl burgers zich steeds luidruchtiger en bozer uiten over de gang van zaken in de politiek, missen politici de veilige kaders van politieke partijen met stevige ankers in de maatschappij. Velen zien in deze verschuivingen een gevaar voor de democratie, maar Sjaak Koenis is minder pessimistisch. De boosheid van de burger vormt volgens hem geen gevaar voor de democratie, maar is er juist een gevolg van. Om dit te begrijpen hebben we een realistischer beeld van democratie nodig. Het is de democratie zelf die - gevangen tussen pragmatisme en verlossing - spanningen creëert, tussen elite en volk, tussen gelijkheid en ongelijkheid, en tussen het verlangen naar gemeenschap en de ondermijning ervan. De boosheid die hieruit …

De ontmanteling van de democratie Hoe de kunst van het samenleven verstoord raakt - en wat eraan te doen De essentie van de democratie schuilt in haar maatschappelijke betekenis: naast een stelsel van rechten om iedereen een stem te geven, is zij een vorm van beschaving die het mogelijk maakt fatsoenlijk met elkaar om te gaan. Verschijnselen van verval worden soms met een klap zichtbaar, zoals met de verkiezing van Donald Trump, maar soms zijn de krachten die de democratie bedreigen als een reukloos gifgas dat van onder de deur komt. De ontmanteling van de democratie gaat in op de ideologische armoede van de volkspartijen, het asociale neoliberalisme, de valse beloftes en de zondebokpolitiek van het populisme, het ondemocratische karakter van het referendum, maar ook op de groeiende ongelijkheid, de verminderde solidariteit en de invloed van nepnieuws. Marcel ten Hooven biedt een nieuw perspectief voor de democratie. Auteur: Marcel ten Hooven Uitgever: De Arbeiderspers Druk:

Democratie wordt algemeen beschouwd als het beste politiek systeem. Het wordt gezien als het toppunt van  beschaving, de oplossing voor al onze maatschappelijke problemen, een idee dat in de hele wereld ingang moet vinden. Ten onrechte. Anders dan iedereen denkt, leidt democratie helemaal niet tot vrijheid, beschaving, welvaart en vrede maar juist tot  onvrijheid, maatschappelijke spanningen, uit de hand lopende overheidsbestedingen, ondermijning van de welvaart, agressie en verloedering. In dit prikkelende en toegankelijke boek beslechten Karel Beckman en Frank Karsten het laatste politieke taboe: het idee dat democratie onze redding is. Zij ontkrachten 13 mythen waarmee democratie steevast wordt verdedigd. Zij beschrijven bovendien een aansprekend alternatief: een samenleving gestoeld op individuele vrijheid en vrijwillige sociale relaties. Dit is een baanbrekend boek dat stof tot nadenken biedt voor iedereen die de huidige maatschappelijke problemen en de economische crisis beter wi…

De essentie van de democratie schuilt in haar maatschappelijke betekenis: naast een stelsel van rechten om iedereen een stem te geven, is zij een vorm van beschaving die het mogelijk maakt fatsoenlijk met elkaar om te gaan. Verschijnselen van verval worden soms met een klap zichtbaar, zoals met de verkiezing van Donald Trump, maar soms zijn de krachten die de democratie bedreigen als een reukloos gifgas dat van onder de deur komt. De ontmanteling van de democratie gaat in op de ideologische armoede van de volkspartijen, het asociale neoliberalisme, de valse beloftes en de zondebokpolitiek van het populisme, het ondemocratische karakter van het referendum, maar ook op de groeiende ongelijkheid, de verminderde solidariteit en de invloed van nepnieuws. Marcel ten Hooven biedt een nieuw perspectief voor de democratie.

In 1933 stemde een gemankeerde Rijksdag in met het einde van de Duitse democratie. In 411 v. Chr. pleegde Athene ‘democratische zelfmoord’. Een radicale, antidemocratische partij stevende in de Algerijnse verkiezingen van 1991 op een tweederde meerderheid af. De Turkse democratie wordt geregeld uitgedaagd door antidemocraten die op aanzienlijke steun kunnen rekenen. Binnen de Europese Unie zijn er met enige regelmaat zorgen over de democratie in Hongarije. Democratie is waarschijnlijk het beste wat de politieke filosofie heeft voortgebracht. Toch is het geen rustig bezit: democratie bevat de ingrediënten voor haar eigen vernietiging. Wat brengt een democratie ertoe om haar eigen noodlot te omarmen? Mag een democratie zich verweren tegen antidemocraten – of is dát juist heel ondemocratisch? Hoe voorkom je dat democratie in prille staten betekent: ‘one man, one vote, one time’? In Weerbare democratie bespreekt Bastiaan Rijpkema een existentiële vraag voor elke democratie: hoe ver reikt t…