Napoleon: De schaduw van de revolutie

Zo'n tweeënhalf miljoen Nederlanders, geboren tussen 1955 en 1965, worden gerekend tot de 'verloren generatie'. Zij groeien op met de onbevangenheid en overvloed van de jaren zeventig, maar krijgen als jonge volwassenen na 1980 te maken met massawerkloosheid en een allesbeheersende recessie. In Na de revolutie beziet Jan Konst zijn jeugd tegen de achtergrond van historische en sociale ontwikkelingen. Wat betekenen de ontzuiling, de individualisering en de herijking van traditionele rol patronen voor de tieners van de jaren zeventig? Wat is het levensgevoel in de nieuwbouwwijken? Hoe is om na jaren van materiële welvaart te ontdekken dat er voor jou misschien geen plaats is? Het predicaat 'verloren' zullen tegenwoordig maar weinig leeftijdsgenoten van Jan Konst op zichzelf betrekken. Maar in dit boek gaat de auteur terug naar een tijd waarin de toekomst er allesbehalve rooskleurig uitzag. Zo schetst hij een zeer herkenbaar beeld van een generatie én van een decennium dat het aanzien van…

In het voorjaar van 1813 was het Franse leger nog maar een schim van de Grande Armée die een jaar eerder naar Moskou was getrokken. Dus voor zijn nieuwe Duitse campagne had Napoleon snel een nieuw leger nodig. Door het hele Franse keizerrijk werden opnieuw conscrits opgeroepen. Zo ook de 24-jarige medicijnenstudent Carolus Blomme uit het Vlaamse Nevele. Hij werd niet opgeroepen voor het leger, maar als chirurgijn in de service de santé. Carolus trok via Mainz en Dresden naar Leipzig, waar hij half oktober de 'Volkerenslag' bijwoonde en die het Franse leger opnieuw verloor. Later werd hij in Worms gevangengenomen door de Russen en als 'Hollander' weer vrijgelaten. In de ijzige winter van 1814 trok hij via Düsseldorf naar Amsterdam en wachtte tot de geallieerde legers ook Vlaanderen bevrijd hadden. Op zijn negen maanden durende tocht hield Carolus een dagboek bij dat veel weg heeft van het verslag van een grand tour. In dit boek worden de belevenissen en de reis van Carolus Blomme in een…

Langs de ophefmakende weg die Napoleon zich door de geschiedenis gebaand heeft, loopt nog een ander, meer verscholen pad. Daarop bevinden zich de vrouwen die een eindweegs de keizer vergezelden, in de marge van zijn wonderlijke bestaan. Meest legendarisch is Joséphine de Beauharnais, zijn eerste vrouw en de liefde van zijn leven. Maar keizerin Joséphine moest wijken voor het politieke huwelijk van Napoleon met Marie-Louise van Oostenrijk, die hem een troonopvolger schonk. Daarnaast kende Napoleon ontelbare minnaressen en verwekte hij verscheidene buitenechtelijke kinderen. Niet zelden hadden zijn seksuele escapades een politiek tintje. Al deze vrouwen waren op hun manier van uitzonderlijk belang. Zij hebben mee het grote verhaal gemaakt. Zo is de saga van Napoleon er ook een van vorstinnen en maîtresses, van emoties en verlangens. Zaken van het hart. Al was er in zijn hart vaak meer plaats voor grote idealen en politieke doelen. Had Napoleon wel een hart? In zijn onnavolgba…