Mijn vader zei altijd - Jaap Toorenaar - ebook

Als mijn vader 's morgens in zijn oude, grijze kamerjas rondliep, zei hij altijd: 'Ik loop nog in de grondverf.' En als we met het hele gezin aan de ontbijttafel zaten, zei hij vaak: 'Mag ik uit de serie glijmiddelen de boter?' Van frivool tot nuchter en soms ontroerend, Mijn vader zei altijd, het vervolg op het succesvolle Mijn moeder zei altijd, zit boordevol nostalgische uitspraken en levenswijsheden. Het zijn spreuken die in kleine kring zijn ontstaan; gezinstaal die voor velen zó herkenbaar is en die nu eindelijk geboekstaafd wordt. Uit de talloze enthousiaste reacties die Jaap Toorenaar ontving na verschijning van Mijn moeder zei altijd, heeft hij deze verrukkelijke nieuwe bundel samengesteld. Het zijn wederom pareltjes van uitspraken die Toorenaar redt van de vergetelheid.

Wat zei je moeder altijd als je op een koude dag de deur open liet staan? “We stoken niet voor de vogels” – of “voor de KLM”. En je vader, wanneer je als puber zat te mokken? “Heb je geen zin, dan máák je maar zin.” Had je een kersenpit doorgeslikt, dan zei opa geruststellend: “Wat door de roeper kan, kan door de poeper.” Of moeder, liefdevol: “Stik niet, kind. Je hebt geld gekost.” Het woordenboek halen ze vaak niet, die nuchtere wijsheden van onze ouders en grootouders. En dus deed Jaap Toorenaar een oproep in Onze Taal, die al snel door andere media werd overgenomen. Uit de duizenden geestige, wijze en ontroerende uitspraken die binnenstroomden stelde hij deze prachtige bloemlezing samen. Mijn moeder zei altijd is de eerste inventarisatie van Nederlandse familiespreuken, en daarmee het officieuze geschiedenisboekje van onze opvoeding.

Ruben en zijn vrienden zitten in dezelfde klas. Na schooltijd voetballen ze met elkaar. Ze zien elkaar bijna elke dag. Ze trappen lol en hebben soms ruzie, maar ze laten elkaar nooit in de steek. Na de grote vakantie moeten ze naar een nieuwe school. Ze willen dolgraag weer bij elkaar in de klas komen, maar of dat lukt? Ruben is bang dat hij slechte cijfers krijgt. Tot er iets gebeurt wat veel erger is dan slechte cijfers. Dan blijkt pas hoe fijn het is om goede vrienden te hebben.

'Het moet gezegd worden dat het niet zien van niks ook niet alles is.' 'Onlangs wierp ik een blik in het ochtendblad, en toen ben ik maar weer naar bed gegaan. De dagelijkse nieuwsstroom voelt deze dagen vaak als een tsunami die mijn ochtendpap overspoelt. Hoe sterk voelt men dan de behoefte aan een Schuldige, op wie men de gerechtvaardigde woede bot kan laten vangen. Als ontwikkeld heer weet men echter dat het dempen van de put met een zwart schaap ook geen oplossing is. De aangrijpende voorbeelden van dergelijke dwalingen die in deze biografische bundel zijn opgenomen, verrijken de vaderlandse literatuur op diepgaande wijze, en bieden de dolende geest een baken in de donkere nacht.' - zo vertelde de heer O.B.B te R. ons tijdens het nuttigen van een kop sterke koffie

‘Het moet gezegd worden dat het niet zien van niks ook niet alles is.’ ‘Onlangs wierp ik een blik in het ochtendblad, en toen ben ik maar weer naar bed gegaan. De dagelijkse nieuwsstroom voelt deze dagen vaak als een tsunami die mijn ochtendpap overspoelt. Hoe sterk voelt men dan de behoefte aan een Schuldige, op wie men de gerechtvaardigde woede bot kan laten vangen. Als ontwikkeld heer weet men echter dat het dempen van de put met een zwart schaap ook geen oplossing is. De aangrijpende voorbeelden van dergelijke dwalingen die in deze biografische bundel zijn opgenomen, verrijken de vaderlandse literatuur op diepgaande wijze, en bieden de dolende geest een baken in de donkere nacht.’ – zo vertelde de heer O.B.B te R. ons tijdens het nuttigen van een kop sterke koffie

Indringende moederdochterroman: Waar begint jouw eigen verhaal? Er zijn twee thema's die een vrouw haar leven lang bezighouden: het gevecht tegen het eigen lichaam en de complexe verhouding tot de moeder. Lana Lux verweeft deze thema's tot een verrassende en keiharde roman over de zware last van je voorgeschiedenis en het verraderlijke pad op weg naar je eigen identiteit. Alisa voelt elke dag dat ze niet voldoet aan de verwachtingen van haar moeder, de Oekraïense schone die haar land heeft verlaten en nooit achteromkijkt. Wanneer haar vader bij hen weggaat en de druk om de perfecte dochter te zijn niet meer te verdragen lijkt, opent zich een uitweg in de ultieme controle over haar eigen lichaam door te bepalen dat het dun zal zijn, steeds dunner. Wat Alisa niet weet, is dat haar moeder een geheim heeft achtergelaten in Oekraïne, een geheim dat ze haar hele leven probeert te bezweren. Mijn moeder heeft altijd gelijk grijpt je bij de keel door het unieke talent van Lana Lux om ogensc…