Maar ik hield al wel van je

In september 2005, drie weken na haar bruiloft, krijgt Marjolijn de Cocq haar eerste miskraam. Ze stort van een hoge top in een diep dal – en er zullen nog drie miskramen volgen. In die jaren ondervindt ze hoe moeilijk het is om erover te praten en hoe goedbedoelde reacties vaak verkeerd vallen. Mensen schrikken als ze het vertelt. Ze wil ze hun ongemak besparen. En ze wil zichzelf hun ongemak besparen. Gebaseerd op de dagboeken die ze bijhield, schrijft De Cocq nu een persoonlijk essay over haar verdriet, en over het geluk van de twee kinderen die er wel mochten komen. Over pijn, over onbegrip, over schuldgevoel en eenzaamheid. Jaarlijks krijgen 11,5 op de 1000 vrouwen een miskraam – en dat zijn alleen de geregistreerde gevallen. Geen miskraam is hetzelfde. Iedereen ervaart haar of zijn eigen leed. De Cocq laat in Maar ik hield al wel van je zien dat er niet hoeft te worden gezwegen en geslikt en weggestopt en gerelativeerd. Op sensitieve en ontroerende wijze gaat ze het taboe op …

Elke keer dat Lara Jean verliefd is en het draait weer op niks uit, schrijft ze een brief aan de desbetreffende jongen om de periode af te sluiten. Ze stort haar hart uit, adresseert de envelop, doet hem dicht... en stopt de brief in een doos die ze bewaart onder haar bed. Totdat op een dag de doos weg is, en alle brieven ook. Ze blijken te zijn gepost, inclusief de laatste, die gericht was aan Josh, het vriendje van haar oudere zus.

'Ik hield van jou' is zonder enige terughoudendheid een ode aan de liefde. Het is tevens een getuigenis van de keerzijde van dit menselijke fenomeen, een die de wereldliteratuur al sinds jaar en dag in haar greep heeft. De liefde tilt ons naar een hoger plan, maar kent ook haar schaduwzijde. De hoofdpersoon van deze autobiografische roman wordt van de een op de andere dag overrompeld door de liefde. Onaangekondigd verschijnt de nieuwe vrouw in zijn leven, maar even onaangekondigd zal zij ook weer verdwijnen. Zij laat een verpletterende leegte achter en de levensgrote vraag naar het waarom. Met ongekende openhartigheid beschrijft de auteur wat hem in die jaren overkomen is en hoe hij tot op de dag van vandaag worstelt met de liefde die hem eerst bedwelmde en intens gelukkig maakte en vervolgens in het niets leek op te lossen. Nog niet eerder schreef een man zo openhartig over zijn diepste emoties en zijn leven met 'amor'. Dit relaas zal de lezer, zowel mannen als vrouwen, nog lange tijd…

Op 1 juli 2013 overleed zanger-songwriter Maarten van Roozendaal op 51-jarige leeftijd, na een intens leven vol drank en nicotine, maar vooral: muziek. Vanaf 1994, het jaar waarin Van Roozendaal het Amsterdamse Kleinkunst Festival won, ontwikkelde hij zich tot het beste dat Nederland op kleinkunstgebied te zien en te horen kreeg, met nummers als ‘Red mij niet’ en ‘Mooi’. Vaak viel de vergelijking met Ramses Shaffy of Jacques Brel, maar we weten nu: Maarten van Roozendaal is uniek. In Het leven heeft geen zin, maar ik wel beschrijft Patrick van den Hanenberg het leven van Van Roozendaal vanaf zijn jeugd in het rustige Heiloo, via zijn roerige krakerstijd in Alkmaar en zijn worsteling in de kleine zaaltjes tot aan het grote succes bij een vast publiek in zijn tweede huis: De Kleine Komedie. Zijn vader noemde Maarten zijn ‘beste vergissing’, actrice Mary Dresselhuys vond hem ‘een poëet’ en de recensenten waren unaniem gek op hem. Met zijn oeuvre heeft Van Roozendaal een plek verdiend in d…

Parijs, tweede helft 19de eeuw. Door de ambitieuze stadsvernieuwingswerken van baron Haussmann verdwijnen er complete wijken van de kaart. De huizen van duizenden Parijzenaars worden onteigend. Ondertussen kabbelt het leven van Rose Bazelet rustig voort, ze leest Le Petit Journal en maakt wandelingen in de tuinen rond het Palais du Luxembourg. Tot de dag waarop de noodlottige brief komt: haar huis ligt op het tracé van de boulevard Saint-Germain en moet worden afgebroken. Haar wereld dreigt in te storten, maar Rose bindt de strijd aan met de prefect en met de keizer, om het familiebezit te redden, het huis dat een angstvallig bewaard geheim herbergt..

Globalisering, godsdienststrijd, sociale ongelijkheid, taaldiscrimintatie... De Antwerpse kleermakerszoon 'Mane' de Bom (1868-1953) groeit op in instabiele tijden. Met boezemvrienden als Vermeylen, Streuvels en Van de Woestijne wilt hij Vlaanderen naar de moderniteit stuwen. Hij lanceert Van Nu en Straks, schrijft de eerste Vlaamse stadsroman, vliegt als anarchist in de cel en wordt een van de belangrijkste cultuurambtenaren. Zijn Vlaamse activistische onstuimigheid zal Mane in de Eerste Wereldoorlog van vrienden vervreemden en zijn functie kosten. De oude nieuwlichter probeert zich tijdens het interbellum heruit te vinden door mentor te zijn van jonge schrijvers en zich te bevrijden uit zijn huwelijk met de godsdienstfanatieke Nora. Intussen zien hij en zijn joodse kameraad Klagsbald hoe een doorgeslagen nationalisme het kosmopolitische Vlaanderen verdringt waarvoor hij en zijn vrienden vochten. De Boms reis is die van de Vlaamse worsteling met moderniteit en identiteit. Maar bovenal …