Londen - Floris van Straaten - ebook

What do Malala Yousafzai and Anne Frank have in common? Both opened the eyes of the world to the injustice done to them as children. Malala deliberately set out to fight for her right to education. While Anne Frank unwittingly became a symbol of the effect of war on the lives of children. Children Who Changed the World, tells the stories of more than twenty children who have opened the worlds eyes to serious problems in society, and who have contributed to the solution. As children, they have changed our world for the better. Children like Iqbal Masih, Andrew Adansi, Ishmael Beah, Urmila Chaudhary and Nujood Ali spoke out against child labour, discrimination, child marriage, poverty, exclusion from education, war, disease and hunger. They were listened to, despite - or perhaps because of - their young age. Kim Phuc, Ruby Bridges, Nkosi Johnson and Helen Keller did not accept their fate, they challenged it. Their perseverance is an inspiration to other children, as well as to adults. …

Wat is de overeenkomst tussen Malala en Anne Frank? Wat hebben Iqbal Masih, Christiane F. en Ishmael Beah gemeen? Allen hebben ze de ogen van de wereld geopend voor het onrecht dat hun als kind is aangedaan en de problemen waarmee kinderen soms te maken krijgen. De een is doelbewust ten strijde getrokken, bijvoorbeeld voor het recht op onderwijs. Een ander is ongewild een symbool geworden van het verwoestende effect dat oorlog heeft op het leven van kinderen. Kinderen die de wereld hebben veranderd bevat verhalen over meer dan twintig kinderen die de aandacht hebben gevestigd op ernstige problemen in onze maatschappij. Dikwijls hebben ze ook een bijdrage geleverd aan de oplossing. Door hun vaak moedige optreden hebben ze onze wereld een klein beetje ten goede gekeerd. Wie zijn deze kinderen? Wat hebben ze gedaan en met welk effect? Wat heeft hen geïnspireerd? De schrijvers van dit boek hebben waar mogelijk de antwoorden opgetekend uit de mond van de kinderen zelf of ze hebben gesprok…

Als Menno's zomervakantie in het water valt, besluit hij met Julia mee te gaan naar Jeugdland. Samen met Said en Henk vormen ze een huttenclub. En vrijdag willen ze de talentenjacht winnen! Maar al de eerste dag gaat het mis. De nieuwe mountainbike van Said verdwijnt spoorloos en ze worden gepest door de Bultkoppenclub. Als een hut in brand is gestoken, wordt Henk beschuldigd. Menno weet zeker dat zijn vriend het niet heeft gedaan. Als hij een verdacht gesprek afluistert begrijpt hij dat er foute zaakjes aan de hand zijn. Samen met zijn nieuwe vrienden besluit hij er een eind aan te maken, op een wel heel speciale manier!

Superkracht? Jan weet niet of hij die nog wel heeft, en eigenlijk vindt hij dat wel prima. Hoewel... er gebeuren wel vreemde dingen. Er is een onzichtbare inbreker die dure spullen uit winkels steelt. En mevrouw Stromboli doet heel merkwaardig. Het lijkt net of ze denkt dat ze weer in het circus is. Dan is er ook nog die rare loge van meneer Stromboli. Jan voelt gewoon dat iets raars aan de hand is, maar wat?

De sneeuwman woont al zo lang hij zich kan herinneren in zijn sneeuwbolletje. Vroeger speelde de kinderen veel met hem. Maar nu staat hij vergeten op de onderste plank. Dan klinkt op een winteravond prachtige muziek in de kamer. Kon de kleine sneeuwman maar zien wie er zo mooi zingt… Hij doet een wens en het gpouden engeltje op de klok verhoort hem. De kleine sneeuwman beleeft het mooiste uur van zijn leven. Maar dan slaat de klok een uur.

Peter van Straaten, wiens werk onder meer in Humo en Vrij Nederland verschijnt, behoort tot de grote tekenaars van deze tijd. Zijn oeuvre is veelomvattend, maar de drie bezigheden die de titel van deze bundel vormen, komen met grote regelmaat terug. In Roken Neuken Drinken speelt alles zich af rond asbak, bed en fles, waar we getuige zijn van het kleine en grote leed van de moderne mens. Ontluisterend, hilarisch, confronterend? Van Straaten is de chroniqueur van het menselijk tekort.

‘De titel van dit boek moet letterlijk genomen worden. Het leek mij boeiend om na te gaan hoeveel en hoe nauwkeurig ik de dingen van vroeger uit mijn herinnering kon tekenen. Uit mijn hoofd wil zeggen dat ik geen foto’s heb geraadpleegd, noch dat ik naar de plaatsen, die ik getekend heb, ben teruggegaan. (…) De lezer mag het allemaal vergelijken en controleren. Ik durf niet.’ Aldus Peter van Straaten (1935-2016) over de uitgave Uit m’n hoofd. Uit deze volledig getekende weergave van destijds blijkt het fenomenale visueel geheugen van Van Straaten. We zien de jaren die de tekenaar in Arnhem en Amsterdam doorbracht in beeld gebracht aan de hand van zijn favoriete plekken en de mensen die hij daar zag, de kamers die hij bewoonde, zijn hospita’s en jeugdliefdes. Uit m’n hoofd is een beeldschoon tijdsdocument dat nu in nieuwe uitvoering eindelijk opnieuw leverbaar is.