Laatste vrienden - Jane Gardam - ebook

‘Laat ik maar meteen vertellen dat ik door een overweldigende ervaring op mijn negende niet meer helemaal normaal ben.’ De overweldigende ervaring waar Jessica Vye het over heeft, kleurt haar schooldagen en haar reactie op de wereld om haar heen: een wereld van rantsoeneringen en oorlogsbeperkingen, van ongemakkelijke jurken, ingetogen essays en stoffige tearooms. Want de jonge Jessica heeft van een gerespecteerde auteur te horen gekregen dat ze ‘zonder enige twijfel’ een geboren schrijfster is. Het bewijs zit in haar drang om onvoorwaardelijk eerlijk, zonder filter en op de onhandigste momenten de waarheid te spreken. Ze doet er alles aan om op haar eigen manier op te groeien, om haar eigen leven te leiden in de besloten wereld van een meisjesschool en in het sombere huisje waar ze is gaan wonen toen haar vader besloot om kapelaan te worden. Maar het kan haar niet schelen, want ze heeft al haar explosieve kracht nodig om schrijver te worden. Of is ze dat al? Ver van Verona, Jane Garda…

Mijn vrienden en ik. 'Pas maar op. Zo kom je er niet in de wereld,' zei mam. Ik wilde haar vragen wat ze met 'er' bedoelde, maar hield mijn mond omdat ze die vraag toch niet zou snappen. Christel de Veer leidt niet het leven dat haar ouders, en vooral haar moeder, als ideaal zien: afstuderen, man, kinderen. Ze is wars van ambities. Woorden als carrière en maatschappelijke ladder zeggen haar niets. Je zou haar leefwijze bescheiden kunnen noemen, maar bij nadere beschouwing rijst de vraag of hij dat ook is. Een halve eeuw lang observeert, bewondert, helpt en verafschuwt Christel haar vriendengroep. Ze is zeker geen doetje, en ook geen heilige, maar wel een scherp observator van haar omgeving en haar vrienden. Ze haakt nooit af, ook niet bij schokkende, verdrietige of semicriminele gebeurtenissen waar anderen voor terugdeinzen. Hoe blijf je jezelf in deze wereld met zijn ingesleten waarden? De pers over de vorige roman van Alma Post, Een huis met zeven kamers: Een verhaal dat je naast een…