Houdini of De Tussentijd - Michel Boll - ebook

De gedichten in deze bundel staan in het teken van een allesoverweldigend verlies. Het verlies van een kind. Het gemis dat daarmee samenhangt. Zo gaat het in het allereerste gedicht over een moeder die gewaar wordt dat ze verandert in een menigte, een daarbinnen heeft elk zijn eigen stemming: 'Ons is iets overkomen, kan ze zeggen, / wij zijn de menigte die moeder heet.' In De tussentijd gaat het over 'de essentie van het missen', die in feite neerkomt op gemis van 'het vlees, haar linkshandige lichaam'. Wat niet wegneemt dat de ik in een ander gedicht de sensatie heeft dat ze heel nabij is: 'zij jaagt op mij'. Elders is die ik als een koele chirurg bezig het lichaam van de dochter uit zichzelf los te snijden: 'een groots werk, het neemt al onze uren'. De tussentijd is een bundel van een steenharde, ondraaglijke schoonheid.

In Tussentijd krijgt de succesvolle jonge zakenman Damian de schok van zijn leven als hij zijn broer Paul op tv ziet. Paul is op zijn vijftiende het verstikkende milieu thuis in Nederland ontvlucht en heeft sindsdien niets meer laten horen. Damian neemt een rigoureuze beslissing en stapt op het vliegtuig: hij gaat zijn broer opzoeken. Wanneer hij aankomt, is de man die hij treft heel anders dan hij had verwacht. Paul is terminaal ziek, maar blijkt gelukkiger te zijn dan ooit. En hoewel Damian verhaal komt halen, is hij niet degene met de vragen. Paul houdt hem een spiegel voor en stelt confronterende vragen over liefde, succes en geluk.

Al op de middelbare school schreef Jan Boerstoel liedteksten en sinds een halve eeuw is het zijn beroep. Tot de vele ‘afnemers’ behoren onder anderen Cabaret Don Quishocking, Martine Bijl, Youp van ’t Hek, Jenny Arean en Karin Bloemen. In die tijd schreef Boerstoel ook tientallen teksten voor tv-programma’s. Waarschijnlijk kan elke Nederlander wel een tekst van Jan Boerstoel meezingen. Hij behoort tot de succesvolste schrijvers van liedteksten van ons taalgebied en is in dat opzicht een absoluut fenomeen. In Tussentijd doet Boerstoel een greep uit zijn omvangrijke oeuvre. Het boek vormt daarmee niet alleen voor oude, maar vooral ook voor zijn nieuwste fans een mooie dwarsdoorsnede uit vijftig jaar liedtekstschrijven. Jan Boerstoel (1944) won voor Geen kind meer en Iemand moet het doen de Annie M.G. Schmidtprijs. ‘Boerstoel heeft de gave om zijn melancholie in geraffineerde humor te gieten; een unieke combinatie in de vaderlandse poëzie.’ – Özcan Akyol

Hij wil acteur worden, doet auditie in Antwerpen bij de legendarische ‘Oma Kip’ en wordt aangenomen. Het getalenteerde jongetje uit de provincie stort zich vol overgave op de opleiding. Daarna wacht de wereld van het theater. Hij probeert los te komen van wat hij heeft geleerd en ontwikkelt een eigen visie op acteren. In elke rol zoekt hij de grenzen op. De scheidslijn tussen personage en persoon vervaagt. Het leven en het theater versmelten. Tot hij zijn grote liefde ontmoet en het evenwicht vindt. In deze autobiografische roman staat Steven Van Watermeulen de lezer toe een blik te werpen op het wezen van de acteur en de diepte van een liefde.

Als Sylas een oud boek vol on­begrijpelijke runen krijgt, die over de bladzijden bewegen alsof ze leven, gebeuren er merkwaardige dingen. Sylas komt op het kerkhof oog in oog te staan met een groteske hond, er arriveert een mysterieuze vreemdeling en hij komt erachter dat zijn oom, bij wie hij woont, een groot geheim voor hem heeft. s Nachts wordt Sylas wakker van het oorverdovende geklingel van een klok die alleen hij kan horen. Een klok die het begin blijkt van een reis die Sylas naar een andere wereld brengt. Een wereld die bijzonder veel op de onze lijkt, maar waar magie het van de wetenschap heeft gewonnen en die alles waar Sylas ooit in heeft geloofd op zijn kop zet.