Herinnerde dagen - 2 Voor ik het vergeet - Herman van Veen - ebook

In Voor het eerst schrijft Herman van Veen over het onbarmhartige proces van het ouder worden. Wanneer begint dat, ouderdom? Op welk moment besef je dat die jonge man is afgelost door een man op zekere leeftijd? De geest is vitaal, maar het lichaam hapert soms. De kloof tussen nu en vroeger wordt steeds groter. De ervaringen stapelen zich op, de herinneringen verdringen elkaar. Onverschrokken gaat Van Veen de confrontatie aan met zichzelf en schrijft hij over zijn leven van toen en nu. Over vriendschappen en vergankelijkheid, verlies en levenslust en de troost van de verbeelding. Steeds verbindt hij zijn verhalen met zijn theater- en liedteksten, waarin wonderlijk genoeg de ouderdom en de dood al sinds jaar en dag alom aanwezig blijken te zijn. Voor het eerst is een zoektocht naar betekenis, speels en filosofisch, om tot het besef te komen dat je ouder worden steeds weer voor het eerst doet. Het gaat vanzelf en gaat vanzelf weer over.

De tragiek van dementie en andere wilsonbekwaamheid is niet te onderschatten. Ondanks menselijke (palliatieve) zorg willen sommigen niet aftakelen. Angst voor controleverlies motiveert voor het opstellen van wilsverklaringen. De wilsverklaring euthanasie geldt echter alleen bij onomkeerbaar coma en niet bij dementie, hersenbloedingen enzovoort. Het kan enkel zoals Hugo Claus het deed: door te vroeg euthanasie aan te vragen, want nadien is het te laat. Mensen aanvaarden dit niet langer. Dit boekje legt haarfijn uit wat in België momenteel wel en niet kan.

Bevrijdingskind Herman van Veen is een kind van de bevrijding, net als Rob Chrispijn. Samen schrijven ze, geleid door de muziek die hun leven vormgaf, over wat dat voor hen betekent. Liedjes, bijzondere musici en flarden van coupletten roepen een wereld op die vaak allang vergeten was. ‘We’ll meet again’, ‘Get back’, ‘Dancing Queen’, ‘Leef ’ van André Hazes en ‘Damn’ van Kendrick Lamar; stuk voor stuk maken ze deel uit van ons collectieve geheugen en hebben ze een plaats in de geschiedenis. Voor Van Veen maken ze heel persoonlijke herinneringen los over zijn jeugd, liefdes, kinderen, de wereld van toen en nu. Net als bij vriend en generatiegenoot Rob Chrispijn, die daarbij meer vertelt over de muziek en deze in de tijd plaatst. Zo ontstaat een prachtig mozaïek van heel persoonlijke en tegelijkertijd universele waarde. Vrolijk, ontroerend, troostrijk en herkenbaar. Bevrijdingskind is niet alleen de soundtrack van een bewogen leven, maar ook van een tijd, van 75 jaar vrijheid. De

Herman van Veen wordt komend voorjaar 75 jaar, hij is een kind van de bevrijding. In Bevrijdingskind beschrijft hij wat dat voor hem betekent. De muziek in dit boek geeft het ritme van dat naoorlogse leven aan. Liedjes, bijzondere musici en flarden van coupletten brengen herinneringen boven en geven kleur aan het leven van toen en nu. 'We'll meet again', 'Get Back', Kortjakje, David Bowie; stuk voor stuk maken ze deel uit van ons collectieve geheugen en hebben ze een plaats in de geschiedenis. Voor Van Veen maken ze heel persoonlijke verhalen los over zijn jeugd, liefdes, kinderen, de wereld van toen en nu. Net als bij vriend en generatiegenoot Rob Chrispijn, die daarbij meer vertelt over de muziek en deze in de tijd plaatst. Zo ontstaat een prachtig mozaïek van heel persoonlijke en tegelijkertijd universele waarde. Vrolijk, ontroerend, troostrijk en herkenbaar. Bevrijdingskind is niet alleen de soundtrack van een bewogen leven, maar ook van een tijd, van 75 jaar vrijheid.

Het opmerkelijke levensverhaal van een Belgisch-Australische vrouw die al twintig jaar leeft met de diagnose jongdementie. Hoe voelt het als de mist in je hoofd almaar dichter wordt? Op miraculeuze wijze kreeg Christine Bryden de tijd en de veerkracht om erover te schrijven. Op haar 46ste kreeg Christine Bryden het verpletterende verdict van haar neuroloog: ze leed aan jongdementie. Binnen de vijf jaar zou de topwetenschapster en adviseur van de Australische regering voltijds medisch verzorgd moeten worden, langer dan acht jaar had ze niet meer te leven. Haar wereld stortte in. Ze zorgde alleen voor haar drie dochters met wie ze pas ontsnapt was uit een gewelddadig huwelijk. Intussen zijn we ruim twintig jaar later. Christine bleek een wonderpatiënte te zijn: haar dementie vorderde veel trager dan de artsen hadden voorspeld. Ze werd de eerste ervaringsdeskundige die kon uitleggen hoe het voelt om je taal, je oriëntatievermogen, je persoonlijkheid… te voelen afbrokkelen, om vaak bang en…

Los te lezen vervolg op de internationale bestsellers Wat het hart kan horen en De stem van het hart De twaalfjarige Bo Bo woont met zijn oom U Ba in Kalaw, een dorpje in Birma. Hij is een heel stil, introvert en ietwat eenzaam kind. Zijn linkerwang wordt ontsierd door een lang, diep litteken en hij heeft een bijzondere gave: hij kan in de ogen van mensen zien wat ze voelen, niets blijft voor hem verborgen. Zijn vader bezoekt hem een keer per jaar, en gedurende die visites zorgt zijn oom altijd dat hij niet thuis is. Aan zijn moeder heeft Bo Bo amper herinneringen. Op een dag vindt Bo Bo geheime notities die zijn oom heeft geschreven over het verleden van zijn familie. Hij smeekt hem er meer over te vertellen, en stukje bij beetje onthult U Ba een verhaal over een grote liefde die bijna kapotging door de politieke onrust in het land. Het is ook een verhaal over moed, de kunst van het vergeven, en de mysterieuze aandoening van Bo Bo’s moeder. De jongen raakt ervan overtuigd dat hi…