Een tijd van leven - E.M Remarque - ebook

De studententijd is zogenaamd de mooiste tijd van je leven. Maar steeds meer studenten hebben het zwaar. Ze zijn over- spannen, neerslachtig en eenzaam, hebben concentratie- problemen en angstaanvallen. Universiteiten zien cursussen 'Burn-outpreventie' of 'Lekker in je vel' als de oplossing. Maar ligt het wel aan de studenten zelf? Wat is de rol van hun om- geving en de universiteit? En waarom gaan deze problemen de hele samenleving aan? In De mooiste tijd van je leven? biedt filosoof Toske Andreoli een nieuw perspectief op studiestress. Voorbij de gangbare verklaringen geeft Andreoli een nauwgezette analyse van het ontstaan van psychische klachten bij studenten. Ze pleit voor meer betrokkenheid, gedeelde ritmes en sociale cohesie. Dit boek nodigt je uit om je opvattingen over vrijheid en verant- woordelijkheid te herzien. 'Andreoli weet de tijdgeest te vangen, onder het vergrootglas te leggen en tot in de haarvaten te analyseren. Denkwerk van het grootste kaliber.' - Jury Hoger Onderw…

Wij praten veel over de menselijke waardigheid. Het is een universeel begrip, dat in het handvest van de Verenigde Naties en dat van de Europese Unie is terug te vinden. Maar wat bedoelen we er eigenlijk mee? Peter Bieri gaat in dit boek stap voor stap steeds dieper in op dit centrale thema. In welke situaties behouden we onze waardigheid, in welke situaties zetten we die op het spel? Hoe verhoudt de blik van de ander zich tot de eigen waardigheid? Welke rol speelt het zelfrespect bij de vorming en het behoud van ons gevoel voor waardigheid? En hoe verhoudt de moraal zich tot de menselijke waardigheid? Met voorbeelden uit alledaagse situaties en uit de literatuur onderzoekt Bieri hoe onze waardigheid wordt bepaald door de wijze waarop wij omgaan met anderen en met onszelf. Hij laat zien hoe die waardigheid tot uitdrukking komt in de manier waarop we begrippen als zelfstandigheid, waarachtigheid en zuivere betrekkingen tot maatstaf van ons handelen maken. Want waardigheid is geen abstra…

Brugklas – De tijd van m’n leven gaat over Nola (Van Woudenberg), van wie op school een video wordt verspreid waarin te zien is dat ze gedumpt wordt door haar vriendje Jesse (Visser). Door haar verdriet en jaloezie komt ze nog dieper in de problemen: ze mag niet meer mee op kamp. Hier maakt de populaire Fenna (Stefania Liberakakis) gebruik van, want zij wil Jesse inpalmen. Wanneer Nola ten einde raad is en dit wil voorkomen, krijgt zij hulp uit onverwachte hoek. Boy (Julian Moon Snijder), een rebelse jongen uit de tweede klas, schiet te hulp. Samen gaan zij op pad om Fenna tegen te houden en Jesse terug te winnen.

Een teken van leven Over rouw en alles wat de dood behelst Ze zei: ‘Ik ga niet dood, ik vlieg weg.’ Op het moment dat Marion Bloem hoort dat haar zus ernstig ziek is en binnen enkele maanden zal sterven, lukt het haar niet verder te schrijven aan het boek over haar Indische jeugd. Als ze is overleden lijkt het of haar zus de herinneringen mee het graf in heeft genomen. Na maanden van rouw pakt Bloem de pen weer op en begint te schrijven aan Een teken van leven. Marion Bloem groeide als kind van Indische ouders op met de vanzelfsprekendheid ten aanzien van zwarte en witte kracht, geesten en dolende zielen. Aan het ziekbed van dierbaren vraagt zij hen om haar te laten weten hoe het daar, aan de andere kant is. Kreeg zij antwoorden? Bloem moest haar Hollandse scepsis laten varen. Een teken van leven is een boek over rouw, de breekbaarheid van het bestaan en alles wat de dood behelst, waarin Bloem de humor niet schuwt. Auteur: Marion Bloem Uitgever: De Arbeiderspers Druk:

Op een dag in mei 2015 reist de 69-jarige Ivo Brandani ziek van Caïro terug naar Rome. In Egypte heeft hij in het diepste geheim gewerkt aan een opdracht van een multinational: het koraalrif in de Rode Zee, dat door vervuiling en uitputting aan het afsterven is, vervangen door een rif van synthetisch materiaal. Op zijn terugreis trekt zijn leven aan zijn koortsige geestesoog voorbij: de decadentie van de jaren 2000, de hypocrisie van de jaren negentig, en verder terug in de tijd de studentenprotesten in de jaren zestig, de ontdekking van liefde en seks, de harde jaren van zijn kindertijd onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog. Wanneer hij de balans opmaakt, moet hij gedesillusioneerd constateren dat in die bijna zeventig jaar van vrede Europa volop kansen heeft gehad om de wereld een betere plaats te maken, maar dat er niets van terecht is gekomen. En de verantwoordelijkheid daarvoor ligt bij hem, en mensen als hij. Zij waren onverschilligen, conformisten, zij kozen de makkelijkste weg…