Een haven - Anna Enquist - ebook

Begin jaren negentig ontmoetten Anna Enquist en Gerrit Kouwenaar elkaar op Poetry International in Rotterdam. Enquist was kort daarvoor als dichter gedebuteerd met de bundel Soldatenliederen, die later die week, tot enthousiasme van Kouwenaar, op het festival bekroond werd met de C. Buddingh’-prijs voor het beste poëziedebuut. Kouwenaar had net een geur van verbrande veren gepubliceerd en werd met Lucebert allerwegen beschouwd als de belangrijkste levende Nederlandse dichter. De ontmoeting betekende vriendschap op het eerste gezicht en markeerde het begin van een langdurige omgang die zijn beslag kreeg in jaarlijkse bezoeken aan Kouwenaars huis in Zuid-Frankrijk, gezamenlijke literaire excursies in het buitenland, geregelde ontmoetingen in Amsterdam. Een tuin in de winter is het verhaal van die dichtersvriendschap: een aangrijpend boek der herinneringen, waarin Anna Enquist behalve over Gerrit Kouwenaar (1923-2014) terloops ook veel over zichzelf, haar (poëzie)opvattingen en hebbelijk…

Anna Enquist (1945) debuteerde enkele jaren geleden met gedichten in het tijdschrift Maatstaf. Zij is werkzaam in de geestelijke gezondheidszorg. Op een even lucide als mysterieuze manier komen in haar poÍzie de grote thema's aan bod. Soldatenliederen gaat over de op voorhand verloren strijd tegen tijd, verval, verlies; over wanhoop, woede en verzet opgeroepen door de onontkoombare gang naar het einde. Het opgeven van het gevecht markeert de wending in de bundel, waarna het mogelijk blijkt de reÍle stand van zaken onder ogen te zien. Deze niet bijster oorspronkelijke thematiek, immers een militaire metafoor van ' Het Leven Zelf', is vervat in een poëzie die moeilijk bij een bepaalde stroming is in te delen. Het is een poëzie die vitaal en als uit tropisch hardhout gekerfd op ons overkomt. poëzie kortom die iets blijvends aan het vergankelijke leven ontsteelt. * Briljante dichtbundel (...). Het zou een understatement zijn haar Soldatenliederen te bestempelen als hét poëziedebuut van 199…

Dit verhaal is gesitueerd in een nabije toekomst. Een toekomst die ons lijkt te beroven van onze laatste culturele en maatschappelijke illusies. Plaats van handeling is het centrum van de hoofdstad, rond het grote water nabij het gloednieuwe gerechtsgebouw en het in onbruik geraakte muziekcentrum. ‘Muziek, dat helpt,’ wist Reve. De vier leden van het strijkkwartet dat op gezette tijden samen musiceert weten het ook. Alle vier zijn ze op verschillende manieren beschadigd door het leven, maar in de muziek vinden ze afleiding, troost, ja soms zelfs iets van verheffing. Aan dat alles lijkt ruw een einde te komen wanneer een repetitie op de woonboot van een van de leden met grof geweld verstoord wordt door een levensgevaarlijke indringer.