De profielschets - Joke J. Hermsen - ebook

De mens is een homo melancholicus, die weet heeft van verlies en vergankelijkheid en dit besef probeert om te buigen tot hoop en creativiteit. Als het tij echter tegenzit en onze melancholie door onrust en angst slechts naar de duistere kant van het verlies getrokken wordt, kan deze omslaan in depressiviteit. Behalve rust, liefde en aandacht hebben we ook sociale verbondenheid en een bloeiende politiek-culturele wereld nodig om onze angsten te bezweren en de melancholie ‘gezond’ te houden. In dit essay onderzoekt Joke J. Hermsen met denkers als Hannah Arendt, Ernst Bloch en Lou Andreas-Salomé wanneer de mens nog over voldoende macht, daadkracht en hoop beschikt om over het verlies heen te stappen en een nieuwe verhouding tot de wereld en zichzelf te zoeken.

Heimwee naar de mens essays over kunst, literatuur en filosofie Heimwee naar de mens is een boek op het snijvlak van literatuur en filosofie. In een reeks prikkelende essays probeert Hermsen de mens terug te vinden die dreigt te bezwijken onder het gewicht van de geschiedenis, oorlogen en de verregaande mechanisering van ons bestaan. De verhouding tussen kunst, filosofie en politiek is een terugkerend thema in deze bundel, met als rode draad de vraag wat de kunst en het denken nog vermogen in politiek onrustige tijden. Auteur: Joke J. Hermsen Uitgever: De Arbeiderspers Druk: 5 Aantal pagina's: 248 Illustraties: Met illustraties Afmetingen: 216 x 135 x 20 mm Gewicht: 327 g

Rivieren keren nooit terug Tijd, verlies en de kracht van herinnering Ella Theisseling reist door Frankrijk met als uiteindelijk doel de rivier waar zij alle vakanties van haar jeugd heeft doorgebracht. Ze wil er de dood van haar vader verwerken, maar ook nadenken over haar kinderjaren, haar eerste liefdes en gebeurtenissen die bepalend zijn geweest voor haar verdere leven. Rivieren keren nooit terug is een melancholieke roman over liefde en dood, tijd en herinnering en de levenslust en verbeeldingskracht van de kindertijd. Auteur: Joke J. Hermsen Uitgever: De Arbeiderspers Druk: 1 Aantal pagina's: 264 Illustraties: Zonder illustraties Afmetingen: 215 x 134 x 24 mm Gewicht: 349 g

Ella Theisseling reist kriskras door Frankrijk met als uiteindelijk doel de rivier waar zij alle vakanties van haar jeugd heeft doorgebracht. Ze wil er de dood van haar vader verwerken, maar ook nadenken over haar kindertijd, haar eerste liefdes en de gebeurtenissen die bepalend zijn geweest voor haar verdere leven. Dankzij dit weerzien met het landschap van haar jeugd, komt ze midden in de stroom van de tijd te staan en neemt haar leven een nieuwe wending.

De winter begint vroeg. Dat besef dringt onvermijdelijk door tot een gezelschap oude vrienden dat met verschillende auto's in de vrijdagavondfiles door sneeuwbuien vanuit Amsterdam op weg is naar het Drentse buitenhuisje van een van hen. Ze hebben elkaar op de universiteit leren kennen in het genootschap Nil desperandum en vieren dit weekend hun 25-jarige reünie. Ze zijn getrouwd of al dan niet in harmonie gescheiden, ze zijn ongehuwd maar niet kinderloos, of kinderloos maar niet alleenstaand, of zelfs van twee walletjes etend. Vermoeid en vertraagd bereikt de hele club, inclusief meegekomen kroost en oude aanhang, de avondlijke bestemming. Het feest kan beginnen. Joke J. Hermsen fileert genadeloos de tijdgeest in een zedenschets van de generatie die in de jaren zestig geboren is. Een roman over de gefnuikte idealen en turbulente relaties van mensen die op zoek zijn naar bezieling, bevlogenheid en nieuw moreel elan.

5de herziene en uitgebreide druk 2016

Dè opvolger van de millennial-bestseller Zeik niet zo Als je dertig bent, word je geacht je het leven wel zo'n beetje uitgevogeld hebben. Een vast contract, koophuis, stabiele relatie, helder hoofd. Niet meer zomaar op vrijdagavond om drie uur 's nachts met je gezicht over de straatstenen schuren. Je weet het verschil tussen pinot grigio en pinot gris, en hebt Ali B. (met tegenzin) uit je muziekcollectie geschrapt. Je toekomstige kinderen staan keurig ingeschreven bij de opvang, pensioen is op orde, vijfdeurs auto en hond in de pocket. Je bent, kortom, volwassen. Nou, lekker laten lullen, zeggen Suzette Hermsen (1987) en Lianne Marije Sanders (1988). Ze doen heus pogingen zich verantwoordelijk te gedragen (afval scheiden) of zichzelf te vinden (Lianne las alle zelfhulpboeken van bol.com in een poging haar burn-out te boven te komen), maar bovenal doen ze maar wat. Zonder vijfjarenplan. Maar met een fles pinot grigio. Want gris, dat kende Suzette tot deze aanbiedingstekst niet eens.