De ogen van een kind - Ingrid Vander Veken - ebook

Wat betekent het, een huis leeg te maken waarin je je halve leven hebt gewoond? Wat laat je achter en wat neem je mee? Wat waardeloos is, wordt kostbaar, en omgekeerd. En het meest kostbaar zijn herinneringen. Maar hoe ruim je niet alleen een huis maar ook jezelf op? Wat als het afscheid van je huis samenvalt met dat van dierbaren? Over dat onverwacht dubbele afscheid schreef Ingrid Vander Veken een hoogstpersoonlijk en aangrijpend boek. In Wat overblijft bewaart zij het verleden als schatkamer voor de toekomst. Het is haar koesterende verweer tegen verwoestende eindigheid. Haar ode aan het belang van zelfs het allerkleinste. Ingrid Vander Veken schreef een rijkgeschakeerd oeuvre met theater en scenario’s, jeugdboeken, verhalenbundels, een dagboek en romans, zoals het bejubelde Zwijgen, dat in 2016 verscheen. www.ingridvanderveken.be

Het is twee jaar geleden dat een kille moordenaar Steve Pettersons vrouw Nina op brute wijze ombracht. Hun zesjarige zoon Neil was getuige en droomt nog elke nacht van de grote moordenaarshanden om de keel van zijn moeder. Nu Ronald Thompson eindelijk voor de moord veroordeeld wordt, hoopt Steve op een nieuw leven voor hemzelf, zijn zoon Neil en zijn vriendin Sharon Martin. Over twee dagen krijgt Ronald de doodstraf. Maar is hij de dader? Wanneer Neil en Sharon ontvoerd worden, slaat de twijfel toe. Een bloedstollende race tegen de tijd is het gevolg. Kan Steve zijn gezin redden?

De motivatie van mijn boek “De beleving door de ogen van een kind”: Ik zou hier mee ook de jonge mensen, die nú leven, willen bereiken! Hoe het is om als baby van een paar maanden, je moeder te verliezen. Dan krijgt je leven een heel andere wending. Ik kom uiteindelijk bij de ouders van mijn moeder terecht. Daar bracht ik mijn jeugd door. Toen ik zeven jaar was, brak de oorlog uit in Nederland. Dat veranderde veel, ook in het leven van jonge kinderen. Het heeft heel veel indruk op mij gemaakt. Veel van de jonge mensen weten daar misschien niet zoveel van; zij kunnen nu vrij leven. Maar dat is niet vanzelfsprekend! Ik zou zeggen: reis mee door mijn boek en beleef het mee! Corrie

Het vervolg op Door de ogen van een kind Na de oorlog keren Stella, haar ouders en haar broer Adam terug naar Krakau, waar niemand zich lijkt te bekommeren om de teruggekeerde kampgevangenen. Terwijl Adam weer vrienden maakt en zijn leven oppakt, leeft Stella in een nachtmerrie. Haar ouders besluiten haar naar Amerika te sturen, waar ze een betere toekomst tegemoet kan gaan en over haar oorlogstrauma heen kan komen. Hoewel ze in de Verenigde Staten hartelijk ontvangen wordt door haar familie, stuit Stella telkens weer op onbegrip voor haar kampverleden. Gedesillusioneerd keert ze terug naar Polen.

Breng vreugde in je leven door anderen te helpen We leven in een snel veranderende wereld. In plaats van muren te bouwen en onszelf te isoleren, kunnen we ook samen proberen het geluk te vinden. Dat is het concept van omoiyari: een Japanse gewoonte waarin zorg en medeleven centraal staan. Het ondersteunt alle aspecten van het dagelijkse leven en is essentieel voor de sociale geest, maar komt het beste tot uiting in de kunst van de Japanse gastvrijheid. Breng vreugde in je eigen leven door geluk te brengen in het leven van anderen; zelfs de kleinste weloverwogen acties kunnen een wereld van verschil maken. Omoiyari is het perfecte tegengif voor de snelle, individualistische wereld van vandaag, waarbij de nadruk wordt gelegd op de gemeenschap en het helpen van anderen.

Er gaat geen dag voorbij zonder dat het zelf ter sprake komt. Van de arbeidsmarkt tot het internet: overal stellen mensen zich de vraag wat ze zelf willen, zelf kunnen, wie ze zelf zijn. En dan is er nog de wildgroei aan spiritualiteit en zelfhulp. Waarom is zelfkennis toch zo belangrijk? Wat is eigenlijk het zelf? Duidelijk is dat allerminst, maar dat is geen bezwaar om het er veel en vaak over te hebben: je moet jezelf blijven, jezelf niet voorbijrennen, weer tot jezelf komen. Kennelijk is er een domein in onze persoonlijkheid dat we als individueel, eigen en onafhankelijk zien. Maar klopt dat wel? De filosofie, psychologie en sociologie hebben zich van oudsher met deze vragen beziggehouden. Ook in de romanliteratuur is zelfkennis een constant thema. In De ogen van de ander ontwikkelt Christien Brinkgreve een visie waarin de anderen een fundamentele rol spelen. Het zelf is niet een autonome kern, maar is gevormd in de omgang met anderen. Zelfkennis krijg je niet van jezelf. Connie Pa…