De liefdesgedichten van Leonard Nolens - Leonard Nolens - ebook

`Het is deze onscheidbare combinatie van literatuur en leven die Liefdes verklaringen tot een grootse bundel maakt. (Wiel Kusters, De Volkskrant) `Hier is een pur sang dichter aan het woord, zonder ironische of verbale uitvluchten. (Rob Schouten, Vrij Nederland) `Hier wordt tegen beter weten in, zonder illusies en met het volle besef van de eenzaamheid liefgehad. [...] Dat is de dieper liggende, grote intelligentie in Nolens poëzie. Ze verstopt zich soms achter schijnbaar achteloze vormen, maar dat maakt haar juist zo sterk en overtuigend. (Stefan Hertmans, De Morgen) `Zijn gedichten zijn wat je noemt zoetvloeiend , ook vanwege hun soepele versificatie, maar tegelijkertijd zijn ze bijtend scherp. (Jaap Goedegebuure, HP/ De Tijd) `Nolens slaagt er telkens weer in, zijn hoge inzet in brede, integere en welluidende gedichten waar te maken. (Guus Middag, NRC Handelsblad)

43 De eerste regel is altijd de eerste vraag: Hoe moet ik leven vandaag? Er is een tijd geweest Dat mij het antwoord tijdeloos werd voorgedaan. Verstrooide klokken zongen ongehoord precies Het slaperig ontwaken en het wakker slapengaan En alle monden stonden op dezelfde leest. Die tijd is er geweest en kan niet meer voorbij. Zijn doodgezwegen wiel loopt langzaam in mij om En holt de wekker uit, dit koud en tellend vlees, Nu ik verjaar, een warme woensdag in april. Iemand steekt de kaarsen aan, mijn brandend getal, En antwoordt kwaad: stel hier je vragen nooit alleen.

Geteld Een plotselinge dood heet in het Frans Une mort de poète. Maar elke dood komt plots. Alleen het sterven, Sterven alleen duurt lang. Nee langer dan het sterven duurt de dood. Mijn dagen zijn geteld. De jouwe niet.

Leonard Nolens experimenteert en neemt risico's. Daarzonder is dichten de moeite niet waard. Hij onderzoekt hoeveel autobiografische loslippigheid zijn poëzie verdraagt. De dwingende, soms maniakale maar altijd trefzekere wijze waarop hij dat doet, sluit de lezer niet buiten.

Een foto op internet plaatsen kan verstrekkende gevolgen hebben. Jean wordt terug gekatapulteerd naar zijn vijftiende levensjaar, toen hij tijdens het examen wiskunde het college verliet. Hij zal niet meer terugkeren, ook niet naar het ouderlijke huis. Op volwassen leeftijd belandt hij in een diepe psychose. Onder de oppervlakte van zijn lethargie gaat hij op wandel in zijn jeugd, die hem duidelijk parten speelt. In zijn typische obsederende stijl onderzoekt David Nolens wat er gebeurt als we het gevoel hebben niet meer van onszelf te zijn, als 'hij' en 'ik' inwisselbaar worden.. Nolens voert bijzondere personages op – een nachtwachter, een transseksuele dakloze en een meisje als waanbeeld – en zet die, en hun zoektocht naar een authentiek leven, tegenover elkaar. In deze subtiele maar ook groteske roman worden schijn en werkelijkheid danig door elkaar gehusseld. De waan van Cotard is een psychologische studie die door de uitgekiende verhaal- en vertelstructuur wordt voortgest…