De duistere winkel - Georges Perec - ebook

Georges Perec, ernstig getraumatiseerd door het verdwijnen van zijn ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog, onderging tijdens zijn leven diverse psychoanalytische behandelingen. Het verklaart iets van het belang dat hij hechtte aan de dromen die hij tussen mei 1968 en augustus 1972 noteerde in zijn dagboek, ook om in het reine te komen met een stukgelopen liefde. Perec kwam al doende een nieuwe manier van schrijven op het spoor, die een verontrustende intensiteit had. De gefragmenteerde grondstof van nachtelijke hersenspinsels vormt in De duistere winkel een compleet verhaal, gedrenkt in humor en overlopend van stilistische hoogstandjes. In dezelfde periode schreef hij ook een aantal van zijn bekendste werken, waaronder W of de jeugdherinnering en Ruimten rondom.

De Condottiere Het romandebuut van Georges Perec, De Condottiere, begint als een misdaadverhaal waarin schilderijenvervalser Gaspard Winckler zijn opdrachtgever Anatole Madera vermoordt. Via een zelf gegraven gang vlucht hij vervolgens uit het atelier, waar hij tevergeefs heeft geprobeerd een schilderij van Antonello da Messina te evenaren. Terloops krijgen we te horen over het trieste verleden van Winckler, zijn scholing als vervalser, zijn onderwerping aan het misdaadsyndicaat dat hem emplooi geeft en zijn tamelijk schimmige liefdesaffaires met twee vrouwen. Wanneer hij zich later verschanst bij zijn vriend Streten nemen de gesprekken met hem, cirkelend rond het misdrijf dat hij heeft gepleegd, bij vlagen de vorm aan van een verhoor. Auteur: Georges Perec Uitgever: De Arbeiderspers Druk: 1 Aantal pagina's: 144 Illustraties: Zonder illustraties Afmetingen: 198 x 123 x 14 mm Gewicht: 177 g

‘Ik heb geen herinneringen aan mijn kinderjaren,’ schrijft Georges Perec in W of de jeugdherinnering. Toch onderneemt hij vervolgens een poging om aan de hand van ‘vergeelde foto’s, schaarse getuigenissen en futiele documenten’ datgene op te roepen wat hij al te lang het onherroepelijke had genoemd: ‘[D]at wat was, wat ophield, wat afgesloten werd; wat ongetwijfeld was om nu niet meer te zijn, maar wat ook was opdat ik nog zou zijn.’ In twee parallel aan elkaar lopende verhalen (het ene fictief, het andere autobiografisch) slaagt Perec erin de jeugd van een Joodse wees in Vichy-Frankrijk te verbeelden. Zijn jeugd.

In De duistere kant, de bestseller van meesterverteller Stephen King, wordt een schrijver wraakzuchtig achtervolgd door zijn eigen alter ego. Tien jaar lang heeft Thaddeus Beaumont, docent Engels en auteur van slecht verkopend literair werk, zijn geheim bewaard: dat hij onder het pseudoniem George Stark zeer populaire thrillers schrijft. Wanneer Thaddeus door een journalist met chantage wordt bedreigd, besluit hij dat het tijd is Stark om zeep te helpen. Maar dan blijkt dat een pseudoniem zich niet zo makkelijk uit de weg laat ruimen... King schreef De duistere kant toen hij werd ontmaskerd als Richard Bachman, het pseudoniem waaronder hij meerdere horrorboeken in de jaren zeventig en tachtig schreef. ‘Over Stephen King is weleens gezegd dat zelfs zijn boodschappenlijstjes goed zouden verkopen.’ Veronica Gids

Georges Perec, die in 1982 op zevenenveertigjarige leeftijd overleed, geldt thans wereldwijd als een van de origineelste schrijvers van zijn generatie. Als schepper van nieuwe literaire vormen was hij een unicum. Hij beheerste eigenlijk alle stijlvormen en stortte zich onvermoeibaar van het ene onderwerp op het andere. Hij was zeer bedreven in het samenstellen van kruiswoordpuzzels, schreef hoorspelen, toneelstukken en maakte palindromen. En hij publiceerde een van de merkwaardigste autobiografieën uit de moderne literatuur: W of de jeugdherinnering. In twee met elkaar parallel lopende verhalen slaagt Perec erin zijn autobiografie te produceren en die tegelijk te doorbreken met fictie die de authenticiteit van de autobiografie niet aantast maar juist versterkt. Centraal staat het verhaal van de achtjarige Gaspard Winckler, een doofstom jongetje dat verdwenen is bij een schipbreuk bij Kaap Hoorn. Iemand die toevallig ook Gaspard Winckler heet gaat naar dat verdwenen jongetje op …

Toen Het leven een gebruiksaanwijzing - door Italo Calvino geroemd als 'de laatste grote gebeurtenis in de geschiedenis van de roman' - in 1978 verscheen werd het direct bekroond met de Prix Médicis. En in 1995, het jaar waarin de Nederlandse vertaling voor het eerst verscheen, werd het door de verzamelde Vlaamse en Nederlandse kritiek uitgeroepen tot het beste boek van dat jaar. De roman is een magistraal literair vlechtwerk van de bizarre levensverhalen van bewoners in een groot oud flatgebouw in Parijs. Excentrieke miljonairs, croupiers, moordenaars, necrofiele schilders, televisieproducenten, danseressen, kamermeisjes en coureurs passeren de revue. Maar hoe uitzonderlijk die personages ook mogen zijn, het is de banale, nooit ondervraagde, alledaagse werkelijkheid die Perec op minutieuze wijze beschrijft en onder de loep neemt, en die deze roman zo bijzonder maakt. Dit is een boek van wanhoop, liefde en verraad, een 'wonderbaarlijk compleet boek' dat een heel nieuw beeld van de we…

Zou jij een moordenaar herkennen als je hem in de ogen zou kijken? In de kleine gemeenschap van Shipcott, waar iedereen elkaar kent en er nooit iets gebeurt, verandert het leven op slag als op een kille sombere winterdag een oudere vrouw in haar bed vermoord blijkt te zijn. Van de dader ontbreekt elke spoor. Jonas Holly, de lokale politieman, is geschokt en begrijpt niet hoe dit in zijn dorp heeft kunnen gebeuren. Maar zijn eerste moordzaak wordt door een arrogante rechercheur uit de grote stad overgenomen en Jonas wordt gedwongen vanaf de zijlijn toe te kijken hoe het politieonderzoek verloopt. En dat is nog niet eens het ergste. Iemand lijkt het hem kwalijk te nemen dat dit gebeurd is en stuurt hem anonieme dreigbriefjes... Ook thuis neemt de stress toe, omdat zijn vrouw ernstig ziek is en het steeds slechter met haar gaat. Om weer een beetje grip op zijn leven te krijgen, begint hij een eigen onderzoek, totdat op schokkende en vernietigende wijze duidelijk wordt wie de moord…