De derde Rijk-dagboeken - Albert Speer - ebook

De stenen dagboeken Madelief Goedewil komt in 1905 op wonderlijke wijze ter wereld in een dorpje op de droge Canadese prairie. Carol Shields weet het leven van deze ‘gewone’ vrouw zo te beschrijven dat het mysterie in het alledaagse voelbaar en zichtbaar wordt. Wie De stenen dagboeken heeft gelezen zal Madelief Goedewil koesteren als een dierbare vriendin. Auteur: Carol Shields Uitgever: Colibri Druk: 8 Illustraties: Zonder illustraties Afmetingen: 148 x 93 x 32 mm Gewicht: 290 g

Lord George Gordon Byron (1788-1824) geldt als de verpersoonlijking van de romantische mythe. In de zesendertig stormachtige jaren van zijn leven leek de wereld niet om haar eigen as maar om de levensas van Byron te draaien. Byron beschouwde zijn leven als een noodlot en had zich voorgenomen niet te willen deugen. Hij verteerde zijn leven. Een autopsierapport kort na zijn dood vermeldde dat hij het beenderengestel had van een tachtigjarige. Byron schreef zoals hij leefde: rusteloos, in gedreven haast, achteloos geniaal. De brieven van Byron geven een schitterend beeld van zijn tijd. Uit deze ruime selectie uit de brieven en een vijftal onderbroken dagboeken krijgt de lezer de verrassende indruk dat Byrons proza gisteren geschreven is. Joop van Helmond heeft niet alleen door zijn keuze en vertaling, maar ook door zijn inleiding, nawoord, aantekeningen en beschrijvende bibliografie van deze uitgave een Byron par-lui-même gemaakt: strijdbaar, tegendraads, wanhopig, hyperactief op- velerle…

Laurie Langenbach (1947-1984) was een veelzijdige persoonlijkheid: ze schreef over popmuziek en mode in bladen als Hitweek en Aloha, richtte de feministische beweging ‘Woman Power’ op en had relaties met Armand, de Griekse zanger Vangelis en de Amsterdamse ‘outsider’ Wally Tax. In 1977 debuteerde ze als schrijfster met Geheime liefde, waarin ze haar obsessie voor een onbekende ‘hij’ verwoordde. Die ‘hij’ bleek schaker Jan Timman te zijn. Met haar persoonlijke bekentenisliteratuur – nieuw in de jaren zeventig, de recensenten waren niet mild – had Laurie Langenbach een eigen stem. Door haar vroege dood heeft ze nooit kunnen aantonen of ze daadwerkelijk de Nederlandse Virginia Woolf kon worden, zoals Heere Heeresma haar ooit voorspelde.