De blauwe nacht - Jan Siebelink - ebook

Een koortsachtig verhaal tegen de achtergrond van het Parijs van de jaren zestig. De hypersensitieve Simon Aardewijn is in de herfst van zijn leven en beleeft alles met een ongekende intensiteit. Hij verliest zich in een grootse dissertatie over het fin de siècle, waarin hij alles wat hem beroert probeert te verenigen: de opstandige stad, zijn onrustig overspelig hart en zijn liefde voor literatuur en schoonheid. In een hallucinerende sneeuwnacht komt alles tot een uitbarsting.

Nachtschade, Jan Siebelinks veelgeprezen debuut uit 1975, bevat vijf korte verhalen, die een grote kracht en een imponerende scherpte bezitten. Niet zelden wanen de hoofdpersonen zich gevangen in een nachtmerrie, gedreven door een instinctieve angst voor fysiek en moreel verval. Met dit stijlvolle, maar ook humoristische debuut onderscheidde Siebelink zich onmiddellijk als een van de eigenzinnigste auteurs van zijn generatie.

Daniël in de vallei is de allereerste roman die Jan Siebelink schreef. Toen hij hem destijds ter publicatie voorlegde kreeg hij het advies het boek in een la te leggen, omdat het nog niet voldragen zou zijn. Daar is het gebleven totdat het ontdekt werd door Mirjam Rotenstreich en Lisa Kuitert voor de Oerboekreeks. Arjan Peters noemt het in zijn bijdrage een fascinerende roman: 'Onvoldragen maar wel voltooid. Hét gebeurt hier nog niet, maar het komt eraan. Dat voel je.' In Daniël in de vallei zijn alle obsessies en motieven uit het oeuvre van Jan Siebelink al expliciet aanwezig. De vader die met God spreekt, de school, de liefdes en ook het schrijven zelf. `Hij geloofde ook heilig dat de tijd dat hij eraan werkte God hem niets ernstigs zou laten overkomen. Daniël in de vallei is een ontroerend boek, een feest der herkenning voor iedere liefhebber en bewonderaar van het werk van Jan Siebelink. Jan Siebelink is de afgelopen jaren gaan behoren tot de succesvolste schrijvers van Ned…

De leraar Nederlands die je na de les een roman in handen drukt en je aanmoedigt om zelf te gaan schrijven. De docent op de toneelschool die je een podium geeft om vol overgave jezelf te zijn. De scriptiebegeleider die je tot het uiterste tergt. Een leraar kan een onuitwisbare indruk achterlaten, iets in je naar boven halen wat je zelf niet vermoedde en je inspireren nieuwe wegen in te slaan. Herkenbare, leerzame en ontroerende verhalen: De leraar die mijn leven veranderde is een eerbetoon aan het onderwijs en aan die ene persoon die alles anders maakte.

Jan Siebelink is de schepper van vele onvergetelijke personages. Maar als stille getuigen zijn er in al zijn romans en verhalen ook altijd de bloemen en planten. Op de achtergrond vertellen ze een eigen verhaal, de geschiedenis van de kwekerij, en uiteindelijk zeggen ze ook veel over Jan Siebelink zelf. Onder zijn fijnzinnige pen krijgen de planten in dit herbarium een geheel nieuw leven, zoals nog nooit in een flora is beschreven. Ze gaan een geheimzinnig en ongekend verband aan. Schrijven is allereerst terugvinden. Planten en bloemen zijn voor mij vertrouwde tekens, bakens. Ze horen vanzelfsprekend bij het decor dat ik optrek voor mijn verhaal. Ik bedenk ze niet. Ze dringen zich niet op. Ze zijn er gewoon....

Naast de familie Sievez woont Henk Wielheesen, een jongen wie het spreken altijd moeilijk is afgegaan, en die bevriend is met zoon Ruben. Henk is nog jong als hij wordt overgeleverd aan de grillen van zijn stiefmoeder, en het is door toedoen van het buurgezin dat hij in veiligheid wordt gebracht. Als de stiefmoeder op gruwelijke wijze sterft, komt Henk werken in de kas van vader Sievez. Jan Siebelink volgt Henks eenvoudige leven, dat zich voornamelijk op het erf van zijn huis afspeelt. ‘Henk Wielheesen stond aan het hek, met de haan afwisselend op zijn hand of schouder. Op dit moment schoof het dier heen en weer over zijn arm en hand. Het pikte met snelle bewegingen onder zijn vleugels.’ In De buurjongen lezen we een heel leven, tot aan de dood, in kleine en veelzeggende details.