Dankzij de oorlog - Tomer Pawlicki - ebook

Aan het begin van de twintigste eeuw waren de Duitse en Belgische economie sterk verstrengeld. Vele Duitse families en bedrijven wa- ren hier thuis. De Duitsers in België waren volledig ingeburgerd, het waren Belgen als alle anderen. Tot in augustus 1914. Vanaf de eerste dagen van de oorlog kregen vele Belgische Duitsers een dwangbevel van de bezetter om het land te verlaten. De Duitse families die tijdens de Groote Oorlog in België waren gebleven, werden na de oorlog streng gestraft. Ze werden vijanden en hun bezittingen werden verbeurdverklaard. De Belgische staat was onverbiddelijk. In De oorlog na de Groote Oorlog brengen Monika Triest en Guido Van Poucke voor het eerst het relaas van de harde anti-Duitse repressie in België na de Eerste Wereldoorlog. Wat waren de gevolgen voor de erfgenamen, de verwanten, het personeel van de Duitse bedrijfsleiders en hun families die zich al decennia Belg voelden? En vooral: was dit alles wel rechtvaardig?

Tussen 1945 en 1950 verzamelde het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie (RIOD) onder chaotische omstandigheden documenten die een belangrijk deel van zijn collectie zouden gaan vormen. Het was in die dagen niet de enige organisatie die op jacht was naar zo veel mogelijk documenten uit officiële bronnen vooral ook de Bijzondere Rechtspleging en het Informatiebureau van het Nederlandse Rode Kruis waren ernaar op zoek; het leidde in de eerste jaren na de oorlog niet zelden tot een strijd tussen verschillende organisaties, tot het aanvechten van competenties. In dit spanningsveld kon het Algemeen Rijksarchief geen rol spelen, omdat het pas later oog kreeg voor het belang van oorlogsarchieven. Het onvermogen van het Algemeen Rijksarchief was een van de redenen waarom Oorlogsdocumentatie door de overheid werd opgericht. Behalve het verzamelen van meer of minder officiële documenten interviewde het riod getuigen, het liet memoires schrijven en nam dagboeken, brieven en foto s van particuli…