Dagboek op doktersrecept - Marijn van Zomeren - ebook

De problemen van bomen in de stad, de kansen voor bomen in het bos, hoe hoog en hoe dik en hoe oud bomen wel niet kunnen worden, hoe ze inspelen op de wisseling der seizoenen, de uitbundige bloei van zoete kers in de Limburgse heuvels, het harde bestaan van eikjes aan de Zeeuwse kust, wat mensen kunnen hebben met bomen (of hout) en wat bomen op hun beurt kunnen hebben met paddestoelen (of mos), wat beuken nou eigenlijk anders doen dan eiken, hoe pienter bomen reageren op uitwendige prikkels (zonder beslissingen te nemen), en waarom je beter niet onder een es kunt gaan staan bij onweer. Kortom, dit boek behandelt alle vragen die u altijd al over bomen had willen stellen, maar u wist niet aan wie. Koos van Zomeren (1946) heeft die zeldzame gave om fenomenen uit de natuur pakkend te beschrijven, zonder afbreuk te doen aan hun complexiteit. In 2002 werd hem voor zijn werk door het Prins Bernhard Cultuurfonds de Prijs voor Natuurbehoud toegekend. Met etsen en tekeningen van Erik van O…

Ruim dertig jaar geleden begon Koos van Zomeren over de natuur te schrijven. Zijn eerste natuurverhaal ging over huismussen. Die zijn intussen bijna zeldzaam geworden, maar met de ooievaar en de grauwe klauwier gaat het verrassend goed. Voor weidevogels is de situatie dramatisch, voor riviervissen daarentegen is ze florissant. Vlinders zitten nog steeds in de hoek waar de klappen vallen, maar das en zeehond, die toch op uitsterven stonden, zijn gered. Al met al lijkt de natuur in Nederland er beduidend beter voor te staan dan dertig jaar geleden. En toch onverklaarbaar, maar onmiskenbaar is er een gevoel van verlies. Over die ambivalentie gaat dit boek.

Wie zijn wij? Hoe zijn wij geworden wie we zijn? Met grimmige opgewektheid, speels en ernstig tegelijk, probeert Koos van Zomeren iets te zeggen over zijn ongrijpbare herinneringen, over de raadsels van onze existentie. In Een jaar in scherven leidde dit proces van onderzoek en zelfonderzoek eind jaren tachtig tot een hoogtepunt in zijn werk. Het boek, dat oorspronkelijk als 150ste deel in de reeks Privé-domein verscheen, zou een van zijn meest gerenommeerde worden. Het is grotendeels de neerslag van het journaal dat Van Zomeren in 1987 bijhield, met talloze extra's: autobiografische verhalen, herinneringen, natuurreportages, rechtbankverslagen en interviews met Van Zomerens vader en met zijn voormalige kameraden uit de Socialistiese Partij. Het geheel biedt meer dan een dagboek. Het is een imposant mozaïek, waarin de grote en kleine dingen van alledag voortdurend overvloeien in droomprotocollen en herinneringen die de kern van Van Zomerens leven en schrijverschap steeds nauwer omc…

Op zaterdag 21 maart 1992 verscheen op de voorpagina van NRC Handelsblad blad de eerste aflevering van Vandaag of morgen, een rubriek van Koos van Zomeren. Zijn briljante miniatuurtjes trokken onmiddellijk de aandacht, voor talloze lezers vormden ze een rustpunt in de wereldzee van het nieuws. Op een gegeven moment was Van Zomeren van plan bij de duizendste aflevering te stoppen. Toen besloot hij er nog één aan toe te voegen, zodat hij de rest van zijn leven zou kunnen zeggen dat hij meer dan duizend keer achter elkaar in de krant had gestaan. De duizend-en-eerste verscheen op 22 juni 1995. Destijds zijn uit deze serie verschillende selecties in boekvorm gepubliceerd: Zomer, 'Winter, Het eeuwige leven, 'Wat wil de koe en De lente, een veldslag. Maar zelfs al die titels samen bevatten slechts een gedeelte van het tottale aantal collums. In deze bundel, Ruim duizend dagen werk, staan ze voor het eerst allemaal bij elkaar bij elkaar. Alle duizend stukjes, en één! Een tijdloosdagboek uit d…

De stad is Nijmegen, het jaar 1972. Het is het jaar van de Europacup voor Ajax, van bedrijfssluitingen en massaontslagen, van Nixon in China en van de kerstbombardementen op Hanoi en Haiphong. Maar het was ook het oprichtingsjaar van de Socialistiese Partij. Stond Nederland aan de vooravond van het socialisme? En moest dat in Nijmegen beginnen? Dat zijn zo'n beetje de harde feiten. En binnen dat raamwerk krijgt de verbeelding de ruimte en beweegt zich Bert Staal. Hij is halverwege de twintig, verknocht aan de stad N. en misschien de auteur van een magistrale dichtbundel. Hij heeft in ieder geval de ambitie journalist te worden en is tegen wil en dank getuige van de voorbereidingen voor de revolutie. Hij verzet zich laconiek maar hardnekkig tegen de confiscatie van zijn huis door de Partij. Niet dat hij de Partij vijandig gezind is, maar hij koestert ook nog een ideaal voor zichzelf. Kun je deze roman beschouwen als een boek over het ontstaan van de SP? Ja, want tegenover de ruimte voor…