Begrafenis van de mannen - Anneke Claus - ebook

Opgewonden pakt Sjan de oude goochelkoffer, die op de stoep staat bij Guido, de pestkop van de klas. Hij staat zomaar bij het grofvuil. Sjan probeert de vreemde spullen uit. Maar er gebeurt helemaal niets. Geen wonder dat Guido alles heeft weggegooid. Dan ontmoet Sjan Nadia, en zij neemt hem mee naar een goochelclub. Daar leert hij simpele trucs waarbij je vingervlug moet zijn, en vooral: hoe je het publiek moet bespelen. Want bij goochelen is niets wat het lijkt... Sjan wordt zo goed dat hij met een geheimzinnige verdwijntruc wil gaan optreden. Maar dan eist Guido zijn koffer terug. Wat nu?

Anneke en de sik Anneke ligt in het gras. Haar wangetjes zijn zo rood als vuur en er staan twee dikke tranen in haar ogen... Ze steekt haar kleine vuistjes in de hoogte van boosheid. O, ze is zo boos. Ze is zo vreselijk boos. 'Lelijk beest...! Nare sik, kom hier!' Soms is de sik een lief, leuk sikje. Maar hij is jong en speels, en zo wild! Op een middag, loopt hij weg, het laantje uit. Anneke zal hem achterna gaan, en hem vinden. Maar Anneke is een beetje dom. Ze gaat zo vér. Helemaal het laantje uit en nog verder. W.G. van de Hulst jr. maakte de tekeningen bij de verhalen en zijn doch¬ter, kleindochter van W.G. van de Hulst redigeerde de teksten zorgvuldig om ze weer goed leesbaar te maken voor kinderen van onze tijd. Auteur: W.G. van de Hulst Uitgever: Callenbach Druk: 20 Illustraties: Met illustraties Afmetingen: 218 x 156 x 10 mm Gewicht: 202 g

Simon gaat op survivalkamp. Leuk, denkt hij. Maar als het kamp dichterbij komt, krijgt hij steeds minder zin. Hij droomt afschuwelijk, over onderaardse grotten. En dat terwijl veel van zijn dromen de laatste tijd uitkomen. Wat als deze droom uitkomt, straks op het kamp?

Atlas van de tijd is de oogst van tien jaar dichterschap. Van jongs af aan hield Anneke Wasscher (1946) van poëzie. Toch zou het nog zestig jaar duren voordat het schrijven van gedichten voor haar een serieuze zaak werd. Eind 2007 begon ze ermee en vanaf die tijd stuurde ze haar gedichten regelmatig naar verschillende schrijfwedstrijden. Ze deed dat niet zozeer om te winnen – al zou dat mooi meegenomen zijn – maar ze wilde reacties horen van vakmensen om daarmee verder te kunnen gaan. Ze volgde poëziecursussen, onder anderen bij Aly Freije, en deed op diverse poëziepodia ervaring op. Inmiddels staat haar werk in meer dan zestig verzamelbundels en ze viel geregeld in de prijzen. De rode draad die door haar gedichten loopt, is de droefheid van het voorbijgaan.

Anneke ligt in het gras. Haar wangetjes zijn zo rood als vuur en er staan twee dikke tranen in haar ogen... Ze steekt haar kleine vuistjes in de hoogte van boosheid. O, ze is zo boos. Ze is zo vreselijk boos. 'Lelijk beest...! Nare sik, kom hier!' Soms is de sik een lief, leuk sikje. Maar hij is jong en speels, en zo wild! Op een middag, loopt hij weg, het laantje uit. Anneke zal hem achterna gaan, en hem vinden. Maar Anneke is een beetje dom. Ze gaat zo vér. Helemaal het laantje uit en nog verder. W.G. van de Hulst jr. maakte de tekeningen bij de verhalen en zijn doch¬ter, kleindochter van W.G. van de Hulst redigeerde de teksten zorgvuldig om ze weer goed leesbaar te maken voor kinderen van onze tijd.